عصر کرد - به گزارش “ورزش سه”، بازی ایران و آرژانتین در جام جهانی 2014 یکی از ماندگارترین و البته حسرت‌بارترین مسابقات تاریخ فوتبال ملی ایران بود. در این دیدار که در ورزشگاه مینرائو شهر بلو هوریزونته برگزار شد، تیم ملی ایران با دفاعی منسجم و فشرده توانست تا دقایق پایانی دروازه خود را بسته نگه دارد و حتی با چند حمله مؤثر، دروازه آرژانتین را تهدید کند.
اما در دقیقه 92، لیونل مسی با ضربه‌ای تماشایی از پشت محوطه جریمه، قفل دروازه ایران را شکست و آرژانتین را به پیروزی رساند. گل مسی در حالی به ثمر رسید که بازیکنان ایران از نظر فیزیکی در اوج خستگی بودند و همین باعث شد یکی از درخشان‌ترین بازی‌های دفاعی تاریخ فوتبال کشورمان، به شکستی تلخ ختم شود. در کنار این نتیجه ناراحت‌کننده، یکی از صحنه‌هایی که هنوز هم محل بحث است، برخوردی بود که در نیمه دوم بین اشکان دژاگه و پابلو زابالتا در محوطه جریمه آرژانتین رخ داد. بسیاری از کارشناسان داوری و رسانه‌های جهانی معتقد بودند که این صحنه می‌توانست منجر به اعلام ضربه پنالتی برای ایران شود. اگر در آن زمان کمک‌داور ویدئویی (VAR) وجود داشت، به احتمال بسیار زیاد داور مسابقه با بازبینی این صحنه رأی به پنالتی می‌داد. موضوعی که می‌توانست نتیجه بازی را به‌کلی تغییر دهد، چراکه ایران با پنالتی‌زنی چون جواد نکونام، شانس بالایی برای گل‌زنی داشت و در ادامه نیز قادر بود از نتیجه محافظت کند. این صحنه و سایر فرصت‌های از دست‌رفته، باعث شد تا این شکست، جنبه‌ای حسرت‌بار نیز به خود بگیرد.

او ادامه داد: در این شرایط، لیونل مسی توانست با یک حرکت استثنایی، از میان تمامی ما عبور کند و گل پیروزی را به ثمر برساند. اگر هر بازیکن دیگری غیر از مسی در آن موقعیت قرار داشت، اطمینان دارم که آن گل به ثمر نمی‌رسید. حتی اگر کریستیانو رونالدو بود، با توجه به این‌که موقعیت نیاز به ضربه با پای چپ داشت، احتمال گل‌زنی‌اش پایین‌تر بود. شخصاً آن صحنه را شاید بیش از صد بار در فضای مجازی، عکس‌ها و آنالیزهای فنی مرور کرده‌ام. اگر من در آن لحظه مدافعی بودم، احتمالاً با پای راستم برای بلاک کردن توپ اقدام می‌کردم، چون شانس بیشتری برای مهار آن ضربه داشتم. اما متأسفانه با پای چپ رفتم و همین چند سانتی‌متر تفاوت باعث شد توپ به گل تبدیل شود.
وی ادامه داد: در آن دیدار، ما و سایر مدافعان تیم ملی، عملکرد فوق‌العاده‌ای در مهار لیونل مسی داشتیم؛ به‌ویژه در نیمه اول. طبق آمار ارائه‌شده پس از بازی، او کمتر از سایر بازیکنان دویده بود و فکر می‌کنم مجموعاً 6 یا 7 کیلومتر بیش‌تر طی نکرد. در طول نیمه نخست، به‌خوبی فضاها را بستیم و اجازه هیچ تحرکی به او ندادیم. تمام برنامه‌هایی که پیش از بازی طراحی کرده بودیم، به‌درستی اجرا شد. با این حال، در نیمه دوم، تنها یک فرصت کافی بود تا مسی تفاوت خود را نشان دهد. اگر هر بازیکن دیگری جای او بود، بدون شک احساس ناراحتی بیشتری به ما دست می‌داد؛ اما مسی در طول بیش از بیست سال، بارها و بارها نشان داده چرا شایسته عنوان بهترین بازیکن جهان است. او همیشه با بازی‌هایش ما را شیفته فوتبال کرده است. بنابراین، اگر قرار باشد یک نفر باشد که اجازه داشت چنین گلی را به ما بزند، بی‌تردید آن فرد لیونل مسی است.

او در پایان اضافه کرد: شخصاً در آن بازی نیز دو موقعیت خطرناک داشتم؛ یک ضربه سر و یک شوت مستقیم. همچنین اشکان دژاگه نیز با ضربه سر خود دروازه‌بان آرژانتین را به زحمت انداخت. حیف شد که این بازی با آن همه تلاش از دست رفت. پیش از بازی بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان، شانس ما را ناچیز می‌دانستند و حتی می‌گفتند مسی پس از این دیدار آقای گل جام خواهد شد. آنها می‌گفتند اگر ایران در نیمه اول کمتر از 6 گل دریافت کند، به نوعی برنده شده است. همین صحبت‌ها، انگیزه ما را دوچندان کرد و باعث شد با تمام توان به مصاف آرژانتین برویم. حس می‌کردیم که می‌توانیم نتیجه‌ای تاریخی رقم بزنیم، اما قسمت نبود.