بزرگنمايي:

عصر کرد - مدارس موقت و فرسوده همچنان نماد محرومیت آموزشی در کردستان‌اند، با این حال مدیرکل نوسازی استان از «اهتمام» مسئولانی سخن می‌گوید که کارنامه‌شان در حوزه زیرساخت‌های آموزشی، قابل دفاع نیست و از سوی استاندار، غیرقابل قبول ارزیابابی شده است. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، اداره‌کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس یکی از ارکان بنیادین تحقق عدالت آموزشی و از بازوان اصلی آموزش و پرورش در ارتقاء کیفی و کمی فضاهای آموزشی است و در استانی نظیر کردستان که هنوز برخی از دانش‌آموزان آن همچنان در مدارس سنگی، کپری یا کانکسی درس می‌خوانند، این اداره‌کل باید نه‌تنها بازوی اجرایی بلکه پیش‌برنده‌ اصلی توسعه زیرساخت‌های آموزشی باشد.
اگر این مجموعه به وظایف خود با رویکردی جهادی، علمی و مسأله‌محور عمل کند، می‌تواند موتور محرک توسعه‌ انسانی استان باشد اما بررسی وضعیت امروز استان در شاخص‌هایی مانند سرانه فضای آموزشی، ایمنی مدارس و نوسازی فضاهای فرسوده، حکایت از عقب‌ماندگی‌های آشکار دارد. 
سرانه فضای آموزشی در کشور 5.45 مترمربع است، اما در کردستان، این رقم تنها 4.81 مترمربع برآورد شده است؛ این شکاف، فقط یک عدد نیست بلکه تصویر ناخوشایند از تبعیض ساختاری در زیرساخت‌های آموزشی است و مناطقی که باید اولویت نخست نوسازی باشند، همچنان در فهرست انتظار ایستاده‌اند!
اما اظهارات اخیر مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان کردستان که در یکی از رسانه‌های محلی، از اهتمام استاندار، معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری و مدیرکل آموزش و پرورش در تحقق "نهضت عدالت آموزشی" سخن گفته‌، جای تأمل دارد!
در این رابطه بد نیست یادآور شویم؛ استاندار کردستان در جلسه رسمی شورای آموزش و پرورش استان مورخ 6 بهمن 1403 که با حضور مشاور وزیر برگزار شد، صراحتاً اعلام کرد: «وضعیت مدارس کانکسی و سنگی در کردستان نامناسب است و اقدامات انجام‌شده در حوزه ارتقای سرانه فضای آموزشی، قابل قبول نیست.»
این گفته، ارزیابی رسمی عالی‌ترین مقام اجرایی استان از عملکرد حوزه نوسازی مدارس است و حال سؤال این است چگونه در برابر چنین داوری صریحی، می‌توان از "اهتمام" سخن گفت؟
از سوی دیگر، مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهییز مدارس کردستان از اهتمام مدیرکل جدید آموزش و پرورش نیز سخن به زبان آورده است؛ در حالی‌که این مدیر تنها سه روز است مسئولیت را به‌عهده گرفته! سؤال اینجاست که چگونه می‌توان در این مدت کوتاه، میزان اهتمام و اثرگذاری مدیری را سنجید و اعلام عمومی کرد؟
اما مهم‌تر از همه، نقش معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری‌ است که مدیرکل نوسازی از اهتمام وی نیز سخن به میان آورده است؛ اگر بنا باشد حوزه نوسازی مدارس در کردستان با این حجم از عقب‌ماندگی و سرانه‌های پایین، همچنان از "همراهی" معاون عمرانی سخن بگوید، باید پرسید ثمره این همراهی طی دو سال گذشته چه بوده است؟ 
اگر این معاونت واقعاً اهتمام داشت، چگونه عملکرد حوزه‌ای که تحت نظارت اوست، از سوی استاندار "قابل قبول" ارزیابی نمی‌شود؟ تأسف‌بارتر آنکه این نوع غفلت اجرایی، تنها به حوزه آموزش محدود نبوده و کم توجهی ساختاری در حوزه راه‌سازی و ایمنی معابر نیز مشهود است به‌گونه‌ای که در نتیجه یک حادثه قابل پیشگیری روزهای اخیر، پنج نفر از شهروندان ما در یک تصادف جاده‌ای جان خود را از دست دادند! آیا این هم نشانه دیگری از همان اهتمام است؟
اگر نظارت بر حوزه‌های عمرانی، به جای گزارش‌نویسی صرف، به عملکرد و حضور میدانی مستمر متصل بود، شاید امروز خانواده‌هایی در سوگ عزیزانشان نمی‌نشستند.
جناب آقای معاون عمرانی و مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهییز مدارس استان باید بدانند مدیریت اجرایی، میدان عمل و نتیجه محوری است نه صرفا تکرار مفاهیم در جلسات و مصاحبه‌ها.
توسعه، با گزارش پیش نمی‌رود؛ با اولویت‌بندی، اقدام و مسئولیت‌پذیری تحقق می‌یابد و نقش شما در شرایط فعلی مدارس استان، نقشی تاثیرگذار و دارای مسئولیت پاسخگویی است؛ مسئولیتی که انتظار می‌رود با شفافیت و پاسخ محوری همراه باشد.
در پایان، این یک مطالبه‌ جدی از استاندار کردستان است: اکنون که ارزیابی عملکرد حوزه نوسازی مدارس اسناد رسمی قید شده و عقب‌ماندگی استان در شاخص‌های آموزشی به عیان مشخص است، انتظار می‌رود تصمیمی فوری، قاطع و منطبق بر منافع عمومی آموزش و پرورش استان اتخاذ شود! تصمیمی که نه بر پایه سخنان مدیران، بلکه بر مبنای نتایج عینی و فریادهای بی‌صدای دانش‌آموزانی باشد که در مدارسی ناایمن و غیراستاندارد، تحصیل می‌کنند.
انتهای پیام/481/