بزرگنمايي:

عصر کرد - ورزش 3 /در فرانکفورت، کاپیتانی که بارها از سقوط تیم ملی جلوگیری کرده بود، این بار نیازمند حمایت و قوت قلب از سوی تیمش بود. دیوگو کاستا از جایی که رونالدو سقوط کرده بود به آسمان‌ها برخاست.
این بار نوبت به تغییر نقش‌ها رسید. ماشینی که به مدت 20 سال قلعه را نگه داشته بود، کسی که دو دهه به عنوان بزرگترین شخصیت فوتبال جهان شناخته شده بود و در چهار گوشه دنیا مورد تحسین قرار گرفته بود، ناگهان از یک ماشین تبدیل به انسانی احساسی شد. او پنالتی‌اش را که در دقیقه 12 وقت‌های اضافی به دست آمده بود، توسط اوبلاک مهار شده دید و دیگر نتوانست تحمل کند و شدیداً گریه کرد.

تصاویر ناراحت‌کننده از اشک‌هایی که بر صورتش جاری شد، در سراسر جهان پخش شد. در میان تماشاگران، مادرش دولورس از دیدن درد و رنج پسرش از پای درآمد. کشور با فرمانده‌اش گریه کرد. اما اینجا بود که چیزی جدید در دنیای فوتبال و همچنین کشور پرتغال پدیدار شد: سربازان به جای اینکه از اضطراب و رنج CR7 تحت تأثیر قرار بگیرند، متحد شدند و او را نجات دادند.
شب برای بزرگترین ستاره پرتغال خوب پیش نمی‌رفت. او چندین بار تلاش کرده بود از ضربات آزاد گلزنی کند، در هوا به گل برسد اما ناکام مانده بود و نهایتاً بعد از سه بازی بدون گل در مرحله گروهی، فرصت داشت تا اولین گل خود را به ثمر برساند.
اما در یک لحظه نادر از کارنامه‌اش، CR7 دید که اوبلاک با شیرجه‌ای خیره‌کننده، پنالتی او را مهار کرد. باورنکردنی بود. رونالدو از المپ خدایان به زمین سقوط کرد. اما هیچکس او را تنها نگذاشت. کانسلو بلافاصله به او قوت قلب داد؛ برونو فرناندز و برناردو سیلوا او را در آغوش گرفتند؛ دیوگو کاستا و گونچالو راموس به او قوت قلب دادند؛ په‌په و دالوت، بهترین دوستانش، در گوش او کلمات انگیزشی فریاد زدند.
همه درد کاپیتان را احساس کردند، اما همه به طور بالغانه‌ای به شرایط سخت واکنش نشان دادند. یکی برای همه و همه برای یکی. و این واقعیت بخشی مهم از اتفاقات بعدی بود، از مهار فوق‌العاده دیوگو کاستا روس شوت ششکو در دقیقه 115 و سپس ضربات دیوانه‌کننده پنالتی.
آن لحظات نهایی دوئل با اسلوونی، دروازه‌بان پرتغال به آسمان‌ها برخاست و سه پنالتی را مهار کرد، چیزی که تا به حال در تاریخ مسابقات یورو دیده نشده بود. در دیگر نقطه میدان، کریستیانو، برونو و برناردو، غول‌های پرتغال، وظیفه خودشان را به درستی انجام دادند و با مهارت بالا و موفقیت ضربات پنالتی خود را تبدیل به گل کردند.
تیم ملی سرانجام به رستگاری دست یافت. و چه زیبا بود دیدن همبستگی نهایی بین بازیکنان و مردم‌شان که در میان تماشاگران، هرگز اجازه ندادند بازیکنان و فرمانده‌شان تنها بمانند. یک خانواده بزرگ.