بزرگنمايي:

عصر کرد - فارس /روی تخت، در گوشه بیمارستان، «احمد الغلبان» نوجوان 16ساله فلسطینی با دستی بی‌رمق که تنها یک انگشت از آن مانده، خاطراتش را در تلفن همراهش ورق می‌زند؛ خاطراتی که او را زیر آسمان منطقه‌ای در شمال نوار غزه به تصویر می‌کشد، زمانی که او در حال تمرین ژیمناستیک بود.این تصاویر همچنین یاد برادر دوقلوی او، «محمد»، را زنده می‌کند؛ محمدی که در حمله بی‌رحمانه اسرائیل، درست در نزدیکی خانه‌شان در منطقه «شیماء» به همراه دو تن دیگر از بستگانش مستقیما هدف قرار گرفت و به شهادت رسید.این دو برادر، در آن لحظات شوم، سرگرم جمع‌آوری اندک وسایل ضروری خود بودند تا توشه‌ای برای یک کوچ اجباری دیگر داشته باشند.این حمله ناجوانمردانه، احمد را از هر دو پا و چهار انگشت دست چپش محروم ساخت. دست راستش نیز در این حمله شدید دچار شکستگی شد و کمرش هم زخمی عمیق برداشت.احمد، آن جوان شاد و پرجنب‌وجوش که پشتک می‌زد، اینک با جسمی رنجور و ناتوان از گام برداشتن، در گرداب درد اسیر شده است. تکاپوی این روزهایش شده تقلا برای خوابیدن و برخاستن بدون کمک دیگران.
اما احمد با وجود قطع عضو و ناتوانی تحمیل‌شده‌ای که اسرائیل می‌خواهد کودکان و جوانان غزه را به آن دچار سازد، پرامید سخن می‌گوید. او آرزو دارد در خارج درمان شود و با نصب اندام‌های مصنوعی، رویای دیرینه‌اش در دنیای ژیمناستیک را بار دیگر به آغوش بکشد.لحظه واقعهاحمد، با صدایی لرزان برای خبرنگار «آناتولی» آن روز شوم را این طور روایت می‌کند؛ روزی که به همراه برادر دوقلو، دایی و دختردایی‌اش، برای جمع کردن اثاثیه به خانه‌شان در منطقه شیماء رفته بود تا برای یک کوچ اجباری دیگر آماده شوند.به گفته او، با آنکه آن‌ها غیرنظامی و بیشترشان افراد کم‌سن‌وسال و کودک بودند، اما ارتش اسرائیل آن‌ها را با سلاح‌های نقطه‌زن مستقیما هدف قرار داد.از آن هجوم مرگبار، تنها محمد به گونه‌ای معجزه‌آسا جان سالم به در برد، اما او نیز تکه‌هایی از وجودش را در آن حادثه از دست داد.محمد می‌گوید از لحظه اصابت موشک چیزی به خاطر نمی‌آورد. اما پس از آنکه به به خود می‌آید، ناگهان دایی و برادر دوقلویش را تکه‌تکه در کنار خود می‌یابد و بی‌اختیار شروع به تلاوت قرآن می‌کند. برادرش نیز در همان لحظه‌های نخستین بمباران با او هم‌صدا می‌شود.به گفته احمد، پس از این واقعه، او هوشیاری‌اش را از دست می‌دهد و در بیمارستان به هوش می‌آید.عشق به ژیمناستیک
احمد می‌گوید او و برادر دوقلویش 7 سال پیش، درست پیش از آغاز نسل‌کشی در هفتم اکتبر 2023، به وادی ژیمناستیک قدم گذاشته بودند و در جشنواره‌ها و محافلی که برای کودکان برپا می‌شد، شرکت می‌کردند.او با قلبی آکنده از غم و اندوه به خبرنگار می‌گوید اسرائیل با ربودن پاهایش و جان برادرش، او را از ادامه دادن ژیمناستیک بازداشته است.احمد آرزوی سفر به خارج از غزه را دارد تا درمانش شود و با نصب اندام‌های مصنوعی، بتواند بار دیگر راه برود و رویای خود در این ورزش را دنبال کند.«آمنه الغلبان» مادر دوقلوها، به آناتولی می‌گوید که احمد و محمد هفت سال پیش به باشگاه «ستارگان غزه» پیوسته بودند و در جشنواره‌های محلی ژیمناستیک شرکت می‌کردند.او می‌گوید که امیدوار است پسرش احمد بتواند اندام‌های مصنوعی دریافت کند تا به ورزش مورد علاقه‌اش بازگردد.