بزرگنمايي:

عصر کرد - به گزارش خبرنگار اقتصادی ایونا، دکتر مهدی کریمی تفرشی، پژوهشگر دیپلماسی اقتصادی: تاریخ نشان می دهد که با کاهش چشمگیر در نخستین سال‌های دهه نود شمسی، متاثر از تحریم ‌ های بین المللی ، نرخ رشد سالانه اقتصاد ایران بسرعت منفی گردید و حتی تا منهای هفت در صد هم کاهش پیدا کرد. در عوض وقتی در سال 1395، برجام امضا شد و از پیامدهای آن، صادرات نفتی ایران در اثر لغو تحریم ها افزایش چشمگیری پیدا کرد، نرخ رشد اقتصادی کشور به 12.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
5 در صد بر اساس آمارهای رسمی کشور رسید که افزایش قابل توجهی بود. بدیهی است که رابطه مستقیمی بین رشد اقتصادی کشور با سطح رفاه و معیشت مردم وجود دارد. بنابراین تاثیر چشمگیر نفت را بر شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه ایران و وضعیت رفاه و معیشت جامعه را نمی توان کم اهمیت در نظر گرفت. اما نکته قابل تامل اینست که چرا هنوز پس از تجربه عدم موفقیت اقتصاد تک محصولی و پیامدهای منفی آن و سالها تجربه تحریم های مخرب، علیرغم داشتن منابع عظیم طبیعی و خدادادی و پتانسیل بالای اقلیمی نتوانسته ایم در رشد و توسعه اقتصاد غیر نفتی در ایران موفق عمل کنیم؟
این تجربه سالها آزمون و خطا نکته ای است بسیار تامل برانگیز و قابل بحث که قطعا به یک تحول اساسی در نظام مدیریت اقتصادی کلان کشور و به دنبال آن رفع موانع اساسی تولید و یک جهش نظام مند در تولید کشورمان نیاز دارد. اولین صندوق قابل معامله بیت کوین راهی بازار ایران بخوانید
اقتصاد تک محصولی آسیب ها و ضربه های فراوانی به نظام اقتصادی کشور می زند. پمپاژ درآمدهای ارزی نفتی به اقتصاد، متناسب با نرخ ارز، باعث می شود کالاهای وارداتی با نرخ پایین تری قیمت‌گذاری ‌شوند، بنابراین کالاهای داخلی قیمت بالاتری نسبت به کالاهای وارداتی خواهند داشت. این باعث می شود مردم کالاهای وارداتی را به محصولات داخلی ترجیح دهند. این فرآیند منجر می شود به اینکه اقتصاد تک محصولی باقی بماند. بنابراین اقتصاد تک محصولی ضربه سنگینی به تولید داخلی می زند.
در کشوری که سرشار از منابع عظیم و پتانسیل های بی نظیر کشاورزی و اقلیمی است، وابستگی به نفت و فرآورده های نفتی داستانی تلخ و قدیمی بوده که باید به زمان پایان آن نزدیک شویم.