بزرگنمايي:

عصر کرد - تین نیوز |
ضعف صنعت کشتی سازی ایالات متحده، به رغم اهمیت استراتژیک آن برای امنیت ملی، در برابر رشد سریع چین به چالشی جدی بدل شده است. سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی در مقاله ای، دلایل این عقب ماندگی، تأثیرات آن بر آمادگی نیروی دریایی و راهکارهای پیشنهادی برای بازسازی ظرفیت های کشتی سازی آمریکا را بررسی کرده است.
به گزارش تین نیوز به نقل از مارین نیوز، در دنیای امروز، نیروی دریایی ایالات متحده نقش کلیدی در حفظ امنیت ملی و مقابله با تهدیدات جهانی ایفا می کند. یکی از چالش های اساسی ایالات متحده در این زمینه، ضعف در صنعت کشتی سازی و عدم توانایی کافی در ساخت، نگهداری و تعمیر کشتی هاست. این مشکلات به ویژه در مواجهه با تهدیدات روزافزون چین که به سرعت در حال گسترش توانایی های کشتی سازی و نیروی دریایی خود است، نمایان تر می شود. مقاله ای که توسط سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی از نیروی دریایی ایالات متحده در شماره فوریه 2024 Proceeding sمنتشر شده است، به تحلیل این چالش ها و ضرورت های حیاتی برای بازسازی ظرفیت های کشتی سازی ایالات متحده پرداخته است.
این گزارش به بررسی مشکلات موجود، تأثیرات آن ها بر آمادگی نیروی دریایی و راهکارهای پیشنهادی برای رفع این کمبودها می پردازد.
1.وضعیت فعلی صنعت کشتی سازی: در حال حاضر، چین به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده کشتی در جهان شناخته می شود، با سهم 46.59 درصد از بازار جهانی کشتی سازی. در حالی که سهم ایالات متحده تنها 0.13 درصد است. در سال های اخیر، چین توانسته است با استفاده از یارانه های دولتی، توسعه گسترده ای در زمینه کشتی سازی و نیروی دریایی خود به وجود آورد. این کشور با بهره برداری از 20 کشتی سازی بزرگ و 140 خشک داک، قادر است به سرعت کشتی ها را تولید، تعمیر و نگهداری کند.
در مقابل، ایالات متحده که در گذشته کشتی سازی ها و ناوگان تجاری خود را به عنوان یک ظرفیت استراتژیک در نظر می گرفت، در دهه 1980 یارانه های دولتی خود را برای این صنعت لغو کرد و سهم این کشور در تولید جهانی کشتی ها از 0.50 درصد به حدود 0.05 درصد کاهش یافت. این کاهش در ظرفیت کشتی سازی به ویژه در زمینه نظامی، در صورت بروز بحران های جهانی می تواند تهدیدات جدی برای ایالات متحده ایجاد کند.
2.مشکلات طراحی و تولید کشتی ها: یکی از مشکلات اصلی نیروی دریایی ایالات متحده، کاهش توانایی های داخلی در طراحی کشتی ها پس از پایان جنگ سرد است. قبل از این دوره، نیروی دریایی ایالات متحده توانسته بود با تیم های بزرگ و متخصص داخلی، کشتی های خود را طراحی و تولید کند. اما با گذشت زمان و انتقال بخش زیادی از این کار به صنعت خصوصی، تعداد طراحان کشتی و مهندسان داخلی نیروی دریایی از 1200 نفر به 300 نفر کاهش یافت.
این کاهش نیروی انسانی و تمرکز بر برون سپاری طراحی ها باعث شد که سیستم ها و زیرسیستم های بحرانی کشتی ها پیش از انجام آزمایش های لازم وارد مرحله تولید شوند. این موضوع در نهایت منجر به مشکلات طراحی و تولید در کشتی هایی چون لایتورال کامبت شیپ (LCS)، ناوهای Zumwalt و هواپیمابرهای Gerald R. Ford شد. این مشکلات همچنین در زیردریایی های کلاس Virginia و کشتی های کلاس San Antonio و America نیز مشاهده شده است. طراحی های ناکافی و مشکلات در سیستم های کشتی ها موجب شده است که تولید این کشتی ها با تأخیر و هزینه های بالاتر همراه شود.
یکی از راه حل های اساسی برای رفع این مشکل، نیاز به آزمایش و تأیید کامل سیستم ها و زیرسیستم ها قبل از تولید است. نیروی دریایی ایالات متحده باید به طور کامل مالک فناوری و داده های مورد نیاز برای این سیستم ها باشد و طراحی ها باید به گونه ای باشند که پرسنل نیروی دریایی بتوانند در حین عملیات، نگهداری و تعمیرات لازم را انجام دهند.
3.کمبود ظرفیت کشتی سازی و تعمیرات: در حال حاضر، ایالات متحده با کمبود قابل توجهی در ظرفیت کشتی سازی و تعمیرات مواجه است. نیروی دریایی ایالات متحده توانایی کافی برای ساخت کشتی های جدید و همچنین نگهداری و تعمیر کشتی های موجود را ندارد. به ویژه در زمینه تعمیرات، برآوردها نشان می دهند که ایالات متحده در حال حاضر 20 سال از برنامه های تعمیر و نگهداری کشتی ها عقب است. این تأخیرات موجب شده است که کشتی های قابل استفاده از ناوگان، به دلیل عدم توانایی در انجام تعمیرات و به روزرسانی ها، از خدمت خارج شوند.
گزارش های منتشر شده توسط دفتر حسابرسی دولت ایالات متحده (GAO) نشان می دهد که تأخیرات در تعمیرات کشتی ها، به ویژه در ناوهای هواپیمابر و زیردریایی ها، منجر به کاهش آمادگی نیروی دریایی و ناتوانی در انجام عملیات های ضروری شده است. این مشکلات بیشتر زمانی تشدید می شود که کشتی ها در شرایط جنگی آسیب ببینند و نیاز به تعمیرات فوری داشته باشند. در این حالت، عدم توانایی در انجام تعمیرات جنگی سریع، می تواند تهدیدات جدی برای ایالات متحده ایجاد کند.
4.راهکارها و پیشنهادات: برای مقابله با این چالش ها، چندین راهکار کلیدی مطرح شده است:
سرمایه گذاری در کشتی سازی های عمومی: ایالات متحده باید سرمایه گذاری قابل توجهی در کشتی سازی های عمومی خود انجام دهد. پیشنهاد شده است که برای بهبود وضعیت این کشتی سازی ها، 30 میلیارد دلار در مدت پنج سال به این بخش اختصاص داده شود تا وضعیت کشتی سازی ها به سطح مطلوب برسد. همچنین، پیشنهاد شده است که یک کشتی سازی عمومی جدید در سان دیگو یا سان فرانسیسکو ایجاد شود. افزایش ظرفیت کشتی سازی خصوصی: یکی دیگر از راهکارها، افزایش ظرفیت کشتی سازی های خصوصی ایالات متحده است. هدف این است که ظرفیت کشتی سازی خصوصی از 0.13 درصد به 1.3 درصد در مدت دو سال افزایش یابد و در پنج سال به 5 درصد برسد. این امر نیازمند یارانه های اقتصادی و تشویق صنایع برای گسترش ظرفیت های کشتی سازی است. بازسازی و توسعه زیرساخت های تعمیراتی: برای رفع مشکلات تعمیرات و نگهداری، باید ظرفیت کشتی سازی ها و خشک داک ها گسترش یابد. علاوه بر این، گسترش مراکز تعمیراتی شناور و ایجاد تأسیسات تعمیراتی در کشورهای هم پیمان، به ویژه در نزدیکی دریای چین جنوبی، می تواند به نیروی دریایی کمک کند تا کشتی های خود را سریع تر و کارآمدتر تعمیر کند. بازگشت به خودکفایی در تعمیرات کشتی ها: ایالات متحده باید ظرفیت تعمیرات در دریا را گسترش دهد. از آنجا که کشتی ها در زمان جنگ به تعمیرات فوری نیاز دارند، باید توانایی تعمیرات در کشتی های جنگی به سرعت بازیابی شود. ایجاد مراکز تعمیراتی شناور و افزایش ظرفیت تعمیرات در دریا از جمله اقدامات اساسی برای بازسازی این قابلیت ها است. 5.همکاری با متحدان: یکی از پیشنهادات مهم دیگر در این مقاله، همکاری نزدیک با متحدان ایالات متحده، به ویژه کره جنوبی و ژاپن، است. این دو کشور دارای کشتی سازی های پیشرفته و ظرفیت قابل توجهی در این زمینه هستند. ایالات متحده می تواند با همکاری این کشورها و تأسیس مراکز مشترک کشتی سازی، ظرفیت های جهانی برای مقابله با تهدیدات مشترک را گسترش دهد. این همکاری ها می تواند به ایجاد کشتی سازی های جدید و تقویت ساخت و تعمیر کشتی های نظامی کمک کند.
در نهایت، برای تقویت هرچه بیشتر اقتصاد خود و مقابله با تهدیدات چین و سایر قدرت های جهانی، ایالات متحده باید به سرعت ظرفیت های کشتی سازی خود را تقویت کند. این امر نیازمند سرمایه گذاری های قابل توجه در بخش های عمومی و خصوصی کشتی سازی، بهبود زیرساخت های تعمیراتی، و بازسازی توانایی های نگهداری و تعمیر کشتی ها است. همچنین، همکاری با متحدان و استفاده از مشوق های اقتصادی برای گسترش ظرفیت های کشتی سازی می تواند به تأمین امنیت ملی ایالات متحده در برابر تهدیدات جهانی کمک کند. تنها با اتخاذ این اقدامات می توان اطمینان حاصل کرد که ایالات متحده در برابر تهدیدات جهانی و جنگ های احتمالی، به ویژه در حوزه نیروی دریایی، توان رقابت و بقا خواهد داشت.
مقاله اخیر سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی، تحلیل گر نیروی دریایی ایالات متحده، به چالش های اساسی کشتی سازی در این کشور و تهدیدات ناشی از رقابت فزاینده چین در این زمینه پرداخته است. در حال حاضر، چین با 46.59 درصد از سهم بازار جهانی کشتی سازی، توانایی های عظیمی در ساخت، نگهداری و تعمیر کشتی ها دارد، در حالی که ایالات متحده تنها 0.13 درصد از این بازار را در اختیار دارد.
چالش ها: 1.ضعف در طراحی و تولید کشتی ها: پس از پایان جنگ سرد و کاهش ظرفیت های داخلی، مشکلات زیادی در طراحی کشتی ها و زیرسیستم های حیاتی به وجود آمده که باعث تأخیرات و هزینه های بالا در تولید کشتی های جدید شده است.
2.کمبود ظرفیت کشتی سازی و تعمیرات: ایالات متحده با کمبود قابل توجهی در ظرفیت کشتی سازی و تعمیرات مواجه است، به طوریکه برآوردها نشان می دهد که در حال حاضر 20 سال از برنامه های تعمیرات عقب است.
راهکارها: سرمایه گذاری در کشتی سازی های عمومی و خصوصی: پیشنهاد شده که ایالات متحده باید حداقل 30 میلیارد دلار برای تقویت کشتی سازی های عمومی و 50 میلیارد دلار برای افزایش ظرفیت کشتی سازی های خصوصی اختصاص دهد.
بازسازی زیرساخت های تعمیراتی: گسترش مراکز تعمیراتی شناور و تأسیس تأسیسات جدید در کشورهای هم پیمان می تواند به سرعت تعمیرات کشتی ها کمک کند.
همکاری با متحدان: ایجاد همکاری های نزدیک با کشورهایی همچون کره جنوبی و ژاپن برای استفاده از ظرفیت های کشتی سازی پیشرفته این کشورها در جهت تقویت توانایی های جهانی برای مقابله با تهدیدات مشترک.
در پایان می توان نتیجه گرفت برای حفظ امنیت ملی و مقابله با تهدیدات جهانی، ایالات متحده باید به سرعت ظرفیت های کشتی سازی خود را تقویت کند و از طریق همکاری های بین المللی و سرمایه گذاری های داخلی، توانایی های خود را در برابر رقابت های جهانی، به ویژه چین، افزایش دهد.