بزرگنمايي:

عصر کرد - به گزارش می‌متالز، در همین حال، بازده اوراق قرضه 10 ساله خزانه‌داری آمریکا 0.2 درصد افزایش یافته است. این ترکیب افزایش بازده اوراق و کاهش ارزش ارز، نشانه‌ای «هشداردهنده» است: اینکه سرمایه‌گذاران با وجود افزایش بازده اوراق خزانه در حال فرار از این دارایی آمریکایی هستند، احتمالا به این دلیل است که فکر می‌کنند آمریکا پرریسک‌تر شده است.
شایعات زیادی مبنی بر فروش گسترده دلار توسط مدیران دارایی خارجی شنیده می‌شود. بر اساس سرمقاله اکونومیست، برای دهه‌ها، سرمایه‌گذاران به ثبات دارایی‌های آمریکایی اعتماد داشته‌اند و این دارایی‌ها را ستون فقرات سیستم مالی جهانی تلقی کرده‌اند. عمق بازار 27 تریلیون دلاری اوراق خزانه آمریکا، آن را به مکانی امن تبدیل کرده است؛ دلار در تجارت همه‌چیز از کالا‌های مصرفی و پایه‌ای تا مشتقات مالی، نقش محوری دارد. این سیستم توسط فدرال رزرو که تورم پایین را تضمین می‌کند و همچنین توسط حکمرانی باثبات آمریکا که همواره پذیرای سرمایه‌های خارجی بوده است، حمایت می‌شود. اما تنها در چند هفته، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، این فرضیات محکم را به تردید‌های ترسناک تبدیل کرده است.
این بحران فزاینده از کاخ سفید آغاز شده است. جنگ تجاری بی محابای ترامپ باعث افزایش شدید تعرفه‌ها شده و عدم اطمینان اقتصادی را به وجود آورده است. اقتصادی که زمانی موجب رشک جهانیان بود، اکنون در آستانه رکود قرار دارد؛ زیرا تعرفه‌ها زنجیره‌های تامین را مختل کرده، تورم را افزایش داده و مصرف کنندگان را تنبیه کرده‌اند.
این در حالی است که وضعیت بودجه‌ای آمریکا که از پیش‌تر هم وخیم بود، اکنون وخیم‌تر شده است. بدهی خالص آمریکا حدود 100 درصد تولید ناخالص داخلی است؛ کسری بودجه سال گذشته (معادل هفت درصد)، برای اقتصادی سالم به شدت بالا محسوب می‌شود. با این حال، در تلاش برای تمدید کاهش مالیات‌های دوره اول ترامپ، کنگره می‌خواهد باز هم بیشتر استقراض کند.
بنا بر گزارش اندیشکده کمیته بودجه فدرال، در تاریخ 10 آوریل، کنگره طرح بودجه‌ای را تصویب کرد که می‌تواند در 10سال آینده 5.8تریلیون دلار به کسری بودجه آمریکا بیفزاید. این طرح، کسری بودجه را دو واحد درصد دیگر افزایش داده و حتی از مجموع کاهش مالیات‌های دوره اول ترامپ، هزینه‌های اضافی دوران همه گیری کرونا و بسته‌های محرک و زیرساختی بایدن فراتر می‌رود. این امر می‌تواند نرخ رشد نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی را در سال‌های آینده دو برابر کند.
تضعیف سیاستگذاری آنچه این افت اقتصادی و از دست رفتن نظم مالی را بسیار مخاطره‌آمیز می‌سازد، این است که بازار‌ها به توانایی ترامپ در اداره آمریکا به گونه‌ای شایسته و باثبات، تردید دارند. نحوه نابسامان، غیرمنسجم و مضحک تعیین و اعلام تعرفه‌ها، موجب بی اعتمادی نسبت به سیاستگذاری شده است.
معافیت‌های موقت و تعرفه‌های بخشی، لابی گری را تشویق می‌کند. آمریکا سال‌ها با دقت تعهد خود نسبت به دلار قوی را نشان داده بود. اما اکنون برخی مشاوران کاخ سفید درباره دلار ذخیره جهانی چنان سخن می‌گویند که گویی باری است که باید با زور به دیگران تحمیل شود.
این وضعیت به ناچار فشار را بر فدرال رزرو افزایش می‌دهد. ترامپ به بانک مرکزی فشار می‌آورد که نرخ بهره را کاهش دهد. دادگاه‌ها احتمالا مانع اخراج اعضای فدرال رزرو توسط ترامپ خواهند شد، اما او در سال 2026 قادر خواهد بود رئیس جدید و مطیعی را برای فدرال رزرو معرفی کند. در عین حال، سیاست‌های دیگر رئیس جمهور، مانند اخراج مهاجران بدون مدرک به السالوادور بدون طی شدن روند دادرسی یا تحت فشار قرار دادن موسسات حقوقی ناراضی، این تصور را ایجاد کرده که ممکن است حقوق طلبکاران خارجی نیز نقض شود.
تمامی اینها باعث شده‌اند که «صرف ریسک» دارایی‌های آمریکایی افزایش یابد. نکته شوکه کننده این است که وقوع یک بحران تمام عیار در بازار اوراق قرضه به راحتی قابل تصور است. خارجی‌ها مالک 8.5تریلیون دلار از بدهی‌های دولتی هستند؛ یعنی تقریبا یک سوم کل. بیش از نیمی از آن در اختیار سرمایه‌گذاران خصوصی است، که نه با دیپلماسی قابل جلب هستند و نه با تعرفه‌ها قابل تهدید. آمریکا باید در سال آینده 9 تریلیون دلار بدهی خود را مجددا تامین مالی کند. اگر تقاضا برای اوراق خزانه‌داری کاهش یابد، اثر آن به سرعت به بودجه دولت منتقل می‌شود، چرا که با توجه به بدهی بالا و سررسید‌های کوتاه مدت، بودجه به نرخ بهره حساس است.
در آن صورت، کنگره چه خواهد کرد؟ زمانی که بازار‌ها در بحران مالی جهانی یا همه گیری سقوط کردند، کنگره واکنش قوی نشان داد. اما آن بحران‌ها نیازمند هزینه کردن بودند، نه اعمال ریاضت. این‌بار، لازم است که به سرعت مزایا کاهش یافته و مالیات‌ها افزایش یابد. در حالی که آمریکا تعلل می‌کند، شوک می‌تواند از اوراق خزانه به سایر بخش‌های نظام مالی سرایت کرده و باعث ورشکستگی و فروپاشی صندوق‌های پوشش ریسک شود. چنین رفتار‌هایی را بیشتر از بازار‌های نوظهور انتظار داریم، نه از آمریکا.
فدرال رزرو نیز با یک معضل دردناک مواجه خواهد شد. شاید بخواهد برای آرام کردن بازار دارایی بخرد، اما نمی‌خواهد طوری به نظر برسد که بدهی‌های یک دولت غیرقابل اعتماد را تامین مالی می‌کند؛ آن هم زمانی که تورم بالاست. آیا می‌تواند تعادل میان وام دهی اضطراری و تامین مالی پولی را حفظ کند؟ و اگر فدرال رزرو ترامپ را نجات ندهد، آیا او اجازه خواهد داد دلار به بانک‌های مرکزی خارجی که با کمبود نقدینگی روبه‌رو هستند، طبق معمول در بحران ها، تزریق شود؟
یک ارز به اندازه دولتی که پشت آن ایستاده ارزش دارد. هرچه بیشتر نظام سیاسی آمریکا در مقابله با کسری‌ها شکست بخورد یا با قوانین آشفته و تبعیض آمیز بازی کند، احتمال وقوع یک بحران بی سابقه که نظام مالی جهانی را به سمت ناشناخته‌ها بکشاند بیشتر خواهد شد. هرجا که اوضاع به ثبات برسد، کاهش نقش دلار ضربه‌ای سنگین برای آمریکا خواهد بود. درست است که برخی صادرکنندگان از تضعیف دلار سود می‌برند، اما جایگاه برتر دلار هزینه سرمایه را برای همه آمریکایی‌ها کاهش می‌دهد، از خریداران خانه گرفته تا شرکت‌های بزرگ.
جهان نیز آسیب خواهد دید، زیرا دلار هیچ رقیبی ندارد و تنها نسخه‌های ضعیفی در مقابل آن وجود دارد. یورو پشتوانه اقتصادی بزرگی دارد، اما منطقه یورو دارایی‌های امن کافی تولید نمی‌کند. سوئیس امن، اما کوچک است. ژاپن بزرگ، اما گرفتار بدهی‌های خود است. طلا و رمزارز‌ها فاقد حمایت دولتی‌اند. در تلاش برای یافتن دارایی امن، سرمایه‌گذاران ممکن است از یک دارایی به سراغ دیگری بروند و این روند می‌تواند به رونق‌ها و سقوط‌های متوالی و بی ثبات کننده منجر شود. نظام دلاری بی نقص نیست، اما پایه‌ای باثبات برای اقتصاد جهانی امروز فراهم کرده است. زمانی که سرمایه‌گذاران به اعتبار مالی آمریکا شک کنند، این بنیان در معرض ترک خوردگی قرار می‌گیرند.
منبع: دنیای اقتصاد