عصر کرد - پژوهش‌ها نشان می‌دهند که علی‌رغم پیشرفت‌های چشمگیر پزشکی در قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم، به نظر می‌رسد که به محدودیت‌های طبیعی طول عمر انسان نزدیک شده‌ایم.

احتمالاً همه ما دوست داریم که تا 100 سالگی زندگی کنیم.
با این حال، کارشناسان معتقدند که احتمال رسیدن به این سن بسیار کم است، زیرا نرخ رشد امید به زندگی کند شده است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که علیرغم پیشرفت‌های چشمگیر پزشکی در قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم، به نظر می‌رسد که به محدودیت‌های طبیعی طول عمر انسان نزدیک شده‌ایم.
در دهه 1990 برخی از پیش‌بینی‌ها اعلام می‌کردند که بیشتر کودکانی که امروز به دنیا می‌آیند، تا صد سالگی عمر خواهند کرد.
اما بررسی‌ها نشان داده‌اند که کودکانی که در سال‌های اخیر به دنیا آمده‌اند، اگر دختر باشند تنها 5.3 درصد شانس دارند که جشن تولد صد سالگی خود را جشن بگیرند و این احتمال برای پسران حتی کمتر است و به 1.8 درصد می‌رسد.
دانشمندانی از دانشگاه ایلینوی در شیکاگو داده‌های مربوط به مرگ‌ومیر در مناطق مختلفی همچون هنگ کنگ، استرالیا، فرانسه و اسپانیا را بررسی کرده‌اند.
طبق بررسی آن ها، میانگین جهانی امید به زندگی از 48 سال در سال 1900 به 67 سال در سال 1950 و سپس به 76 سال در آغاز هزاره سوم افزایش یافته است. با این حال، تا سال 2021، این عدد تنها به 77 سال رسیده است.
اگر روند افزایش عمر همچنان به شکل نمایی ادامه پیدا می‌کرد، انتظار می‌رفت که این عدد اکنون حدود 83 سال باشد.

آمار‌های ارائه شده توسط دفتر ملی آمار بریتانیا نشان می‌دهد که امید به زندگی در این کشور از سال 1841 به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.
در آن زمان، انتظار می‌رفت که پسران تنها 40.2 سال زندگی کند و این عدد برای دختران 42.3 سال بود.
این میزان تا سال 1950 به 66.1 سال برای مردان و 70.6 سال برای زنان رسید و تا سال 2000 به 75.6 سال برای مردان و 80.4 سال برای زنان افزایش یافت.
اما بر اساس آمار‌های جدید، کودکی که در سال 2022 به دنیا آمده باشد، اگر پسر باشد احتمالاً تا 78.9 سالگی و اگر دختر باشد تا 82.8 سالگی زندگی خواهد کرد که نشان از کاهش سرعت رشد امید به زندگی دارد.

تحلیل‌های جدید همچنین نشان دادند که مردم هنگ کنگ بیشترین شانس رسیدن به صد سالگی را دارند. به طوری که از میان کودکان هنگ کنگی که در سال 2019 به دنیا آمده‌اند، 12.8 درصد از دختران و 4.4 درصد از پسران به صد سالگی خواهند رسید.
این گروه پژوهشی همچنین تأکید کرده‌اند که هیچ نشانه‌ای از تکرار رشد نمایی امید به زندگی در قرن بیست و یکم وجود ندارد و پیشنهاد کرده اند که تمرکز اکنون باید بر افزایش سال‌های سالم زندگی باشد.
پروفسور استوارت اولشانسکی که رهبری این مطالعه را برعهده داشته، گفته است:
اکثر افرادی که امروزه تا سنین بالا زندگی می‌کنند، از زمانی استفاده می‌کنند که به واسطه پیشرفت‌های پزشکی به آنها داده شده است.
اما این مداخلات پزشکی در حالی که سرعتشان افزایش یافته، تنها چند سال به عمر افراد اضافه کرده‌اند که این نشان می‌دهد دوران افزایش سریع امید به زندگی به پایان رسیده است.
اکنون باید روی اقداماتی متمرکز شویم که روند پیری را کند کرده و مدت زمان زندگی سالم را افزایش دهند.
مدت زمان زندگی سالم، معیار نسبتاً جدیدی است که تعداد سال‌هایی که فرد در سلامت زندگی می‌کند را اندازه می‌گیرد.
در سال 1990، پروفسور اولشانسکی مقاله‌ای منتشر کرد که در آن بیان کرد انسان‌ها به سقف طول عمر، یعنی حدود 85 سال، نزدیک شده و بیشتر دستاورد‌های مهم در این زمینه قبلاً حاصل شده‌اند.
این پژوهش‌ها در مجله Nature Aging منتشر شده‌اند.