چاپ

عصر کرد - نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که پدران ممکن است آثاری از آسیب‌های دوران کودکی خود را از طریق اسپرم‌های خود به فرزنداشان منتقل کنند.

نتایج این تحقیق که روز سوم ژانویه در نشریه علمی Molecular Psychiatry منتشر شده به مطالعه «اپی ژنتیک» (Epigenetics) سلول‌های اسپرم پدرانی پرداخته که در دوران کودکی در معرض استرس زیاد قرار گرفته بودند.
اپی ژنتیک مطالعه‌ای است که در پی یافتن تاثیر رفتارها و محیط زندگی انسان‌ها بر تغییر در نحوه عملکرد ژن‌های آنهاست. تحقیقات نشان می‌دهد که تجارب و محیط زندگی افراد می‌تواند «تغییرات اپی‌ژنتیکی» را روی دی‌ان‌ای (DNA) ایجاد کند، که سپس می‌تواند فعالیت ژن را تغییر دهد.
مطالعه جدید سلول‌های اسپرم 58 فرد را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. آنها پدرانی بودند که اکثر آنها در اواخر دهه 30 تا اوایل 40 سالگی خود بودند.
تیم تحقیقاتی برای اندازه‌گیری استرس دوران کودکی شرکت‌کنندگان، از مقیاس تروما و پریشانی (TADS)، پرسش‌نامه‌ای تثبیت‌شده که از افراد در مورد خاطرات غفلت عاطفی یا فیزیکی، و همچنین آزار عاطفی، فیزیکی یا جنسی سؤال می‌کند، استفاده کرد.
تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که اسپرم مردانی که نمرات بالایی داشتند در مقایسه با اسپرم مردانی که تروما و آسیب کمتری گزارش کردند، مشخصات اپی‌ژنتیکی متفاوتی داشتند. این نشان می‌دهد که تغییرات اپی‌ژنتیکی در طول زمان، علی‌رغم گذشت چندین دهه از رویدادهایی که در ابتدا باعث ایجاد آن‌ها می‌شد، ادامه می‌یابد.
با این حال، توجه به این نکته مهم که این زمینه تحقیقاتی هنوز در مراحل ابتدایی است، مشاهده تغییرات اپی‌ژنتیک در اسپرم لزوماً به معنای انتقال این تغییرات به کودکان نیست و این اتفاق به عنوان یک احتمال قابل توجه همچنان مطرح است.
البته دکتر جترو توولاری، سرپرست این تیم تحقیقاتی و استادیار گروه پزشکی بالینی در دانشگاه تورکو فنلاند، گفت: «هر چند که هنوز قطعی نشده است که تغییرات اپی‌ژنتیکی لزوما از والدین انسان به فرزندانشان منتقل شود ولی در مدل‌های حیوانی آزمایش شده از جمله در مورد کرم‌ها و موش‌ها این نتیجه به دست آمده است.»