چاپ

عصر کرد - دونالد ترامپ به صحنه سیاست آمریکا، چین با دو چالش استراتژیک بحرانی مواجه است که می تواند نه تنها روابط چین و آمریکا بلکه تعادل قدرت را در منطقه آسیا و اقیانوسیه نیز تغییر دهد. اولین چالش افزایش احتمالی تعرفه ها بر صادرات چین است که می تواند به طور جدی بر اقتصاد پکن تأثیر بگذارد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
مورد دوم تغییر بالقوه در سیاست ایالات متحده در مورد تایوان است که ممکن است جاه طلبی های چین برای اتحاد مجدد با این جزیره را تقویت کند.
این احتمال وجود دارد که با بازگشت ترامپ به قدرت، وی برای اعمال تعرفه های 60 درصدی بر کالاهای چینی تلاش کند. با توجه به حجم تجارت فعلی بین دو کشور که حدود 650 میلیارد دلار است، چنین اقداماتی می تواند صادرات چین به ایالات متحده را به شدت کاهش دهد. کارشناسان تخمین می زنند که حجم تجارت می تواند به 100 میلیارد دلار کاهش یابد که یک ضربه اقتصادی شدید برای پکن است. در پاسخ، ایالات متحده آمریکا ممکن است موقعیت خود را به عنوان بزرگترین شریک تجاری چین از دست بدهد و چین احتمالاً به سمت روابط اقتصادی قوی تر با ژاپن، کره جنوبی و روسیه حرکت خواهد کرد و بنابراین پویایی بازار جدیدی در آسیا ایجاد خواهد کرد.
چین احتمالاً به سمت روابط اقتصادی قوی تر با ژاپن، کره جنوبی و روسیه حرکت خواهد کرد و بنابراین پویایی بازار جدیدی در آسیا ایجاد خواهد کرد
چین بدون شک تلاش خواهد کرد تا با جستجوی مسیرهای عرضه جایگزین، این ضررها را جبران کند. به عنوان مثال، تغییر مسیر صادرات از طریق کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند ویتنام و اندونزی می تواند به کاهش فشار تعرفه کمک کند. با انجام این کار، پکن ممکن است حدود 200 میلیارد دلار صادرات خود را حفظ کند، اگرچه مازاد تجاری آن همچنان حدود 30 تا 50 درصد کاهش خواهد یافت که به میزان حدود 300 میلیارد دلار ضرر خواهد داشت. این چالش ها برای ثبات اقتصادی پکن، به ویژه برای دولت شی جین پینگ، که تولید داخلی و رشد صادرات را در اولویت قرار داده است، قابل توجه خواهد بود.
یکی از راهبردهای بالقوه چین تقویت روابط اقتصادی با اتحادیه اروپا است. اتحادیه اروپا احتمالاً موضع کمتر رادیکال‌تری را در قبال کالاهای چینی اتخاذ خواهد کرد و به پکن یک «پل اقتصادی» بر روی اقیانوس اطلس ارائه خواهد کرد. با این حال، در اینجا نیز محدودیت هایی وجود دارد، زیرا سیاست های اروپا نیز تحت تأثیر فشارهای خارجی، به ویژه ایالات متحده است.
سیاست تعرفه‌ای ترامپ می‌تواند بر اتحاد بین‌اقیانوسی که مدت‌هاست برای بهبود روابط چین و آمریکا از طریق تجارت سودمند متقابل کار می‌کند، تأثیر بیشتری بگذارد. این اتحاد که بر اساس سالها همکاری نزدیک بنا شده بود، با کاهش حجم تجارت به شدت تضعیف خواهد شد. شرکت های چینی و آمریکایی وابسته به تجارت بین اقیانوسی با ضرر و کاهش نفوذ سیاسی مواجه خواهند شد که چشم انداز ترمیم روابط را در آینده قابل پیش بینی پیچیده تر خواهد کرد.
پیامدهای بالقوه برای ژاپن و کره جنوبی
تمایل ترامپ به فاصله گرفتن ایالات متحده آمریکا از حمایت فعال از ژاپن و کره جنوبی نیز می تواند توازن قدرت منطقه ای را مختل کند. ژاپن احتمالاً به یکی از بزرگترین شرکای اقتصادی چین تبدیل خواهد شد، اما نگران نفوذ فزاینده چین و تجاوز احتمالی چین به تایوان خواهد بود. برای کره جنوبی، چشم انداز تضعیف اتحاد با ایالات متحده به همان اندازه نگران کننده است، زیرا در روابط خود با چین و کره شمالی با ابهام مواجه است. در نهایت، این می تواند منجر به یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه شود، زیرا کشورهای آسیایی توانایی های دفاعی خود را تقویت می کنند.
در میان این بی ثباتی ژئوپلیتیکی، وضعیت در شبه جزیره کره حتی پیچیده تر می شود. روابط بین کره شمالی و جنوبی همچنان پرتنش است، اگرچه ترامپ به دلیل رویکرد انعطاف پذیر خود در قبال کره شمالی شناخته شده است. پیونگ یانگ ممکن است این موضع را به عنوان چراغ سبز برای تقویت موقعیت خود تفسیر کند. در همین حال، کره جنوبی هم از سوی چین و هم از سوی کره شمالی تحت فشار قرار خواهد گرفت و چشم انداز منطقه را پیچیده تر خواهد کرد.
بازگشت ترامپ به صحنه سیاسی نه تنها می تواند تغییراتی را در روابط چین و آمریکا ایجاد کند، بلکه تغییرات عمیقی در توزیع قدرت جهانی ایجاد می کند
بازگشت ترامپ به صحنه سیاسی نه تنها می تواند تغییراتی را در روابط چین و آمریکا ایجاد کند، بلکه تغییرات عمیقی در توزیع قدرت جهانی ایجاد می کند. اگر سیاست وی بر منزوی کردن چین از طریق تعرفه‌ها و خودداری از مداخله در درگیری‌های آسیایی متمرکز شود، می‌تواند خلأ در منطقه ایجاد کند. چین احتمالاً به دنبال پر کردن این خلأ است که منجر به تغییرات قابل توجهی در شرق آسیا می شود و به طور بالقوه جرقه درگیری های ژاپن و کره جنوبی را می زند.
چین با وضعیت پیچیده ای مواجه خواهد شد که از دست دادن بازار آمریکا را با نیاز به حفظ ثبات منطقه متعادل می کند. در چنین شرایطی، پکن ممکن است موضع تهاجمی تری در قبال تایوان اتخاذ کند و همکاری خود را با سایر کشورهای آسیایی تقویت کند، در حالی که ایالات متحده با احتیاط از راه دور این موضوع را مشاهده می کند.