چاپ

عصر کرد - قانون اساسی عراق نیرو‌های مسلح غیر از ارتش ملی را از داشتن توپخانه سنگین منع می‌کند. این نگرانی وجود دارد که ارائه چنین تسلیحاتی به نیرو‌های پیشمرگه می‌تواند احساسات استقلال طلبانه را در حکومت اقلیم کردستان احیا کند.
اندیشکده آمریکایی استیمسون در مقاله‌ای به قلم «فواد شهبازاف» به بررسی دلایل تجهیز کرد‌های عراقی از سوی ایالات متحده آمریکا پرداخته است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
تدارکات آمریکا به اقلیم کردستان عراق نشان دهنده تمایل واشنگتن برای حفظ حضور طولانی مدت در این منطقه فراتر از خروج نیرو‌های آمریکایی از مرکز عراق در سال آینده است.
رسانه‌های گروهی عراق اخیراً تأیید کردند که دولت بایدن توپخانه‌های سنگین را به دولت اقلیم کردستان عراق (KRG) علی‌رغم مخالفت‌های مقامات عراقی در بغداد تحویل داده است.
ایالات متحده تحویل ده هاویتزر 105 میلی متری ام 119 به اقلیم کردستان را "انتقال از پیش برنامه ریزی شده" به منظور ایجاد ظرفیت برای نیرو‌های پیشمرگه کرد خواند ایالات متحده تحویل ده هاویتزر 105 میلی متری ام 119 به اقلیم کردستان را "انتقال از پیش برنامه ریزی شده" به منظور ایجاد ظرفیت برای نیرو‌های پیشمرگه کرد خواند. اما در بغداد، برخی درخواست‌ها مبنی بر تصرف توپخانه و نگرانی از اینکه حمایت جدید ایالات متحده می‌تواند روابط تنش‌آمیز بین بغداد و اربیل را تشدید کند، وجود داشت و تلاش‌های محمد شیاع السودانی، نخست‌وزیر عراق برای بهبود روابط با حکومت اقلیم کردستان و حفظ وضعیت خوب با واشنگتن علیرغم خروج پیش بینی شده نیرو‌های آمریکایی از مرکز عراق در سال آینده را تهدید می‌کرد.
شراکت تاریخی بین ایالات متحده و کرد‌های عراق مدت هاست که منبع نگرانی مقامات بغداد بوده است. از دهه 1970، ایالات متحده به طور کلی حامی سرسخت کرد‌ها در بخش شمالی عراق بوده و به آنها تسلیحات و تجهیزات دیگر می‌دهد. تمایل آمریکا در ابتدا به درخواست محمدرضا پهلوی، شاه ایران بود که با عراق دشمنی داشت. با این حال، شاه در سال 1975 پس از دستیابی به توافق با صدام حسین، رهبر عراق، برای تعیین مرز بین عراق و ایران در آبراه شط العرب منتهی به خلیج فارس، کرد‌های عراق را رها کرد. سازمان سیا آمریکا نیز به درخواست شاه از کرد‌های عراق حمایت نکرد.
در طول دهه‌های 1980 و 1990 - دوره‌های درگیری شدید در خاورمیانه از جمله جنگ ایران و عراق در سال‌های 1980-1988 و تهاجم صدام به کویت در سال 1990 - درگیری‌های شدیدی بین کرد‌های عراق و نیرو‌های امنیتی عراق رخ داد. اینها شامل قتل عام 5000 غیرنظامی کرد عراقی در سال 1988 در شهر حلبچه با استفاده از سلاح‌های شیمیایی در بحبوحه عملیات انفال برای پاکسازی نژادی جمعیت کرد و جایگزینی کرد‌ها با اعراب از جنوب و غرب عراق بود. ایالات متحده پس از بیرون راندن نیرو‌های عراقی از کویت در سال 1991 کمک‌های بشردوستانه به کرد‌ها ارائه کرد و یک منطقه پرواز ممنوع در شمال عراق ایجاد کرد که پس از سرنگونی صدام توسط ایالات متحده در سال 2003 به حکومت اقلیم کردستان تبدیل شد.
علاوه بر تأیید سیستم فدرال برای عراق، قانون اساسی مورد حمایت ایالات متحده برای عراق پس از صدام، با اعطای ریاست به یک کرد عراقی، نفوذ کرد‌ها را در دولت مرکزی عراق تضمین کرد علاوه بر تأیید سیستم فدرال برای عراق، قانون اساسی مورد حمایت ایالات متحده برای عراق پس از صدام، با اعطای ریاست به یک کرد عراقی، نفوذ کرد‌ها را در دولت مرکزی عراق تضمین کرد. با این وجود، اختلافات مکرری بین بغداد و اربیل بر سر درآمد‌های حاصل از اکتشاف نفت و تامین حقوق دولتی وجود داشته است.
ظهور داعش در سال 2014 باعث شد که ایالات متحده کمک‌های نظامی خود را به متحدان منطقه‌ای خود از جمله نیرو‌های پیشمرگه افزایش دهد و هزاران نیروی آمریکایی را - که ابتدا در سال 2011 عقب نشینی کرده بودند - به عراق بازگرداند. ایالات متحده کاهش این نیرو‌ها را در دوران دولت ترامپ آغاز کرد و اکنون موافقت کرده است که تعداد آنها را به کمتر از 1000 نفر کاهش دهد و یک سال دیگر آن نیرو‌های باقیمانده را به اربیل منتقل کند.
قانون اساسی عراق نیرو‌های مسلح غیر از ارتش ملی را از داشتن توپخانه سنگین منع می‌کند. این نگرانی وجود دارد که ارائه چنین تسلیحاتی به نیرو‌های پیشمرگه می‌تواند احساسات استقلال طلبانه را در حکومت اقلیم کردستان احیا کند. اکثریت قریب به اتفاق کرد‌های عراق در یک همه پرسی غیر الزام آور در سال 2017 به استقلال رای دادند.
در عین حال، دولت اقلیم کردستان همچنان فاقد قابلیت‌های نظامی بسیار مهم از جمله دفاع موشکی است، که در درجه اول به دلیل امتناع دولت فدرال عراق از اجازه دادن به چنین انتقال تسلیحاتی است.
بر اساس آخرین قانون مجوز دفاع ملی ایالات متحده، دولت بایدن با ارائه سیستم‌های دفاع هوایی مدرن به دولت مرکزی عراق و پیشمرگه موافقت کرد، اما بغداد باید این انتقال را تأیید کند.
سایر کشور‌های منطقه، به ویژه ترکیه، نگران اقدامات ایالات متحده برای بهبود قدرت نظامی اقلیم کردستان هستند. برای سال‌ها، ترکیه یک سری عملیات نظامی در شمال عراق و سوریه علیه حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) - که مدافع حقوق بیشتر اقلیت کرد ترکیه است - انجام داده است و در عین حال مشارکت قوی با مقامات اقلیم کردستان، به‌ویژه حزب دموکرات کردستان (KDP) به رهبری نچیروان بارزانی را حفظ کرده است.
تحویل سامانه‌های پدافند هوایی ممکن است نگرانی آنکارا را در مورد اینکه رقیب تاریخی حزب دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان (PUK) مستقر در سلیمانیه، کنترل این سامانه‌ها را در دست بگیرد، افزایش دهد تحویل سامانه‌های پدافند هوایی ممکن است نگرانی آنکارا را در مورد اینکه رقیب تاریخی حزب دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان (PUK) مستقر در سلیمانیه، کنترل این سامانه‌ها را در دست بگیرد، افزایش دهد. با این حال، نتایج انتخابات پارلمانی 20 اکتبر در اقلیم کردستان عراق نشان می‌دهد که این نگرانی‌ها ممکن است با پیروزی حزب دمکرات کردستان حاکم و حزب اتحادیه میهنی کردستان در رتبه دوم قابل توجیه نباشد. این بدان معناست که هیچ چالش مهمی برای روابط آنکارا و اربیل در آینده نزدیک محتمل نیست.
از دیدگاه واشنگتن، ارسال سلاح‌های پیشرفته‌تر از سوی ایالات متحده به اقلیم کردستان عراق نشان دهنده تمایل به حفظ حضور طولانی مدت در این منطقه فراتر از خروج نیرو‌های آمریکایی از مرکز عراق است. حضور پایدار یک گروه نظامی ایالات متحده در اقلیم کردستان، عملیات ضد داعش را تسهیل می‌کند و همچنین از حملات ایران جلوگیری می‌کند!
ایالات متحده ممکن است به زودی پهپاد‌های نظارتی و مهمات مینیاتوری پرسه زن را در اختیار نیرو‌های پیشمرگه قرار دهد که حداقل تا حدی می‌تواند کمبود نیروی هوایی حکومت اقلیم کردستان عراق را جبران کند. در حالی که بعید است دولت اقلیم کردستان از این سلاح‌ها علیه بغداد استفاده کند، افزایش تنش‌ها با واشنگتن بر سر گسترش درگیری‌ها در خاورمیانه می‌تواند تلاش‌های ایالات متحده برای حفظ روابط خوب با عراق و مقابله با نفوذ ایران در بغداد را بیشتر تضعیف کند.