عصر کرد - به گزارش ، کشور با بحران های بسیاری دست به گریبان است که مهمترین آنها در عرصه اقتصادی شکل می گیرد. هنگامی که سخن از اقتصاد به میان می آید، باید گزینه های بسیاری کنار یکدیگر قرار بگیرد تا چرخهای اقتصاد بدرستی بچرخد، اما هنگامی که اقتصاد لنگ می زند، یعنی گزینه ها بدرستی کنار یکدیگر قرار نگرفته یا افرادی سودجو منافع ملی و مردمی را قربانی منافع شخصی کرده اند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
ثبات اقتصادی
آنچه اقتصاد را توجیه پذیر می کند، داشتن برنامه است. یک بنگاه اقتصادی باید بداند کجا قرار دارد و چه اقداماتی باید انجام دهد تا از نقطه موجود به نقطه ایده آل برسد. مهمترین عاملی که می تواند یک بنگاه اقتصادی را به نقطه مطلوب برساند، ثبات اقتصادی است. یک مدیر زمانی می تواند برنامه ریزی کند و این برنامه ریزی را درست پیش ببرد که در مورد اتفاقات، تحولات، تغییرات و رویکردهای دوره مالی تعریف شده، اطمینان داشته باشد.
بحران بی ثباتی
اگر بخواهیم مدیریت اقتصادی کشور را مورد بررسی قرار دهیم، به سد بزرگ بی ثباتی برخورد می کنیم. یک سرمایه گذار که به جای بحران آفرینی، دلالی، قرارگرفتن در تیم مافیا و… در جستجوی کارآفرینی است و بنا دارد با راه اندازی یک بنگاه اقتصادی، اشتغال ایجاد کند، دست رد به سینه وابستگی بزند و با تولید کالاهای مورد نیاز مردم، شعار خودکفایی را به منصه ظهور برساند، نیاز مبرم به ثبات اقتصادی دارد. سرمایه گذار باید بداند در قالب سرمایه گذاری، قرار است چه کالایی را بدست چه افرادی برساند و این کالا را در چه مدت زمانی، با چه سرمایه ای تولید کند.
یکه تازی دلار
اگر به وضعیت سالهای گذشته توجه کنیم، بی ثباتی ناشی از بحران سومدیریت بدترین چالش کشور بوده است. نگاهی به آمارهای گذشته همه چیز را نشان می دهد. در سال 1357 پس از آنکه سالها قیمت دلار آمریکا پشت سد 70 ریال متوقف بود، بی ارزش شدن ریال رقم خورد و کار بجایی رسید که پس از گذشته 46 سال، امروز قیمت هر دلار در مرز 700000ریال است، افزایش خیره کننده و بهت آوری که به عقیده کارشناسان و صاحب نظران، ریشه در رویکردهای سیاسی دارد.
چسبندگی دلار
در شرایطی قیمت دلار در هر دولتی رشد وحشتناکی می کند، که تمامی روسای جمهور گذشته ادعای کنترل قیمت را در مبارزات انتخاباتی خود مطرح کرده بودند، اما هنگامی که عرصه را به رییس دولت بعدی سپردند، قیمت دلار گرانتر و بحران اقتصادی جدی تر و سفره مردم کوچکتر شده بود. بسیاری از کالاهای اساسی بدلیل گرانی وحشتناک از سفره های مردم پر کشید و کارشناسان دلیل این گرانی ها را افزایش و چسبندگی دلار توصیف کردند. اولین جمله ای که در توجیه گرانی کالاها و خدمات مطرح شده و می شود، بالا رفتن قیمت دلار است.
سایه سنگین دلار
سالهاست دلارزدایی از اقتصاد را فریاد می زنیم، اما هنوز نتوانسته ایم سایه شوم و سنگین دلار را از سر اقتصاد کم کنیم. در تمامی سالهای گذشته هر رییس جمهوری که توانسته آرای مردم را در سبد خود بریزد و بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند، نقش ویران کننده ای در بحران دلار ایفا کرده که آخرین مورد را در دولت سیزدهم شاهد بودیم. هنگامی که حسن روحانی رییس جمهور شد، دلار تا مرز 5 هزار تومان رسیده بود، اما نتیجه ریاست 8 ساله روحانی بر دولتهای یازدهم و دوازدهم، افزایش قیمت دلار به 23 هزار تومان بود. ابراهیم رییسی که با شعارهایی متفاوت از عدالت تا رنگین کردن سفره های خالی از مردم رای گرفت، بدلیل سانحه سقوط بالگرد، نتوانست حتی دوره چهارساله اول را به پایان برساند، اما در همین دوره دو سال و نیمه، دلار 23 هزار تومانی را تا 67 هزار تومان رساند.
نگرانی از بحران آفرینی دلار
در حالی پرشکیان با شعارهای درک زندگی مردم، بر کرسی ریاست دولت چهاردهم تکیه زد و کار خود را اغاز کرد که پس از گذشت دو ماه، شاهد ادامه روند بی ارزش شدن ریال در برابر دلار هستیم و هنوز مهر تایید انتخابات، تنفیذ و تحلیف خشک نشده که دلار بار دیگر ریال را زمینگیر کرد تا قیمت ها بدنبال این روند سیر صعودی را طی کنند. مردم نگران چهار سالی هستند که از بهارش پیداست، و نمی دانند ریاست پزشکیان بر سکان مدیریت کشور، چقدر ریال را بی ارزش می کند و بحران آفرینی دلار تا چه مرحله ای ادامه خواهد داشت.
بحران های سیاسی
بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند بحران های سیاسی، تاثیرات مستیم و البته مخربی بر اقتصاد ایران می گذارد. در هر گوشه از جهان که جنگی رخ می دهد، حتی گلوله ای که باعث ترور انسانی می شود، پایه های اقتصاد ایران را به لرزه در می آورد. البته هر چقدر ایران در این بحران ها موضع گیری مستقیم یا غیر مستقیم داشته باشد، به همان نسبت، دلار بالا می رود و اقتصاد را ویران می کند.
دود آتش در چشم مردم
هر آتشی روشن می شود، دودش به چشم مردم می رود. از بازی های سیاسی تا درگیری های حزبی و جناحی، اقتصاد را به چالش می کشد. از آقاهایی که در کسوت مافیا نقش آفرینی می کنند و بخشی از اقتصاد را در انحصار خود دارند تا آقازاده هایی که پشت پرده، اقتصاد گردانی می کنند و ره صدساله را با رانت آقازادگی، یک شبه طی می کنند، واقعیت های تلخی هستند که در مسیری بی پایان با سرعت حرکت می کنند. برای اثبات این ادعا لازم نیست زیاد به خود زحمت دهیم، کافی است نگاهی به آمار زندانیان در تمامی 45 سال گذشته بیندازیم تا در بین آنان عالی ترین مقام ها را مشاهده کنیم. از نمایندگان مجلس تا وزرا و عالی ترین رتبه های دستگاه قضا در تور مبارزه با فساد گیر افتاده و به حکم دستگاه قضا مجازات می شوند.
مردم قربانیان اصلی
مردم کاری ندارند در عرصه سیاست چه می گذرد. خیلی ها ترامپ یا هریس را نمی شناسند، نمی دانند چند سال است روسیه در اوکراین زمینگیر شده و از چالشهای اتحادیه اروپا هم خبر ندارند. مردم از جنگ گریزان و بدنبال آرامش و آسایش هستند. حقوق بگیری که ماهیانه 8 میلیون تومان حقوق می گیرد و به جای نان، شرمندگی را در سفره های خالی با زن و فرزندش تقسیم می کند، نگران این نیست که مردم در کدام گوشه جهان چه مشکلی دارند. واقعیت تلخ این است که مردم قربانیان اصلی تمامی بازی سیاسی و جناحی هستند، مردمی که در تمامی عرصه های حمایت از آب و خاکشان حضور می یابند، اما بدترین شرایط را تجربه می کنند.