چاپ

عصر کرد - صفحه اقتصاد -
کامران اکبری شایگان اظهار داشت: این جام سفال مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح است و در دشت اسدآباد به دست آمده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی اسدآباد با بیان اینکه جام سفالی یاد شده توسط آرمان وفایی؛ دکتری باستان شناسی که به عنوان یک پژوهشگر باستان‌شناس با این اداره در دوره های مختلف باستان شناسی همکاری داشته، شناسایی و به این اداره اهدا گردیده است، افزود: بر اساس مقایسه‌های گونه‌شناختی و شواهد اولیه می‌توان گفت که این جام مربوط به دوره‌ای است که در گاهنگاری رایج این منطقه به گودین III (گودین سه) معروف است.
وی بیان کرد: این جام برای مطالعات بیشتر و تعیین قدمت دقیق آن پس از اقدامات اداری از شهرستان به مرکز استان انتقال داده می شود و پس از مطالعات و بررسی های انجام شده برای بازدید عموم به موزه تاریخ و فرهنگ شهرستان اسدآباد انتقال خواهد یافت.
شایگان در خصوص دوره یاد شده (گودین سه) ادامه داد: این دوره‌بندی مبتنی بر مطالعات باستان‌شناس فقید کانادایی کایلر یانگ در دشت کنگاور است که مبنایی را برای گاهنگاری مناطق شرقی زاگرس مرکزی بنیاد نهاده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی اسدآباد عنوان کرد: دوره یاد شده دوره‌ای است که شواهد باستان‌شناسی مثل سفال در گستره عظیمی از غرب، جنوب غرب و استان فارس نشان‌دهنده شباهت‌های بالایی دارند.
وی با اشاره به اینکه این دوره متناظر با دوره‌ای موسوم به شوش D در جنوب غرب ایران است، اظهار داشت: در گاهنگاری رایج استان فارس هم که بر پایه باستان‌شناسانی چون ویلیام سامنر بنا شده، دوره‌های متناظر با دوره گودین III در شرق زاگرس مرکزی و شوش D در خوزستان و جنوب غرب ایران وجود دارد.
شایگان با تاکید بر اینکه متاسفانه همان طور که پیش از این اظهار شد با توجه به اینکه این اثر از یک فرایند علمی به دست نیامده است، اطلاعی از بافت(Context) آن در دست نیست، افزود: اما نکته ای که به صورت سوال در خصوص این ظرف سفالی باقی می‌ماند مربوط به وضعیت فعلی این ظرف سفالی است.
رئیس اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی اسدآباد با بیان اینکه این سفال تقریباً سالم است و اندکی آسیب تنها در لبه آن مشاهده می‌شود، عنوان کرد: این سفال از بافتی از زیر زمین بیرون آمده است که سالم مانده است و با قطعیت نمی‌توان در این زمینه سخن گفت اما شاید چنین یافته‌ای به صورت سالم و به عنوان یک شیء تدفینی دفن شده است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: بدون درک بافت باستان‌شناختی اثر، امکان هر گونه اظهار نظر وجود ندارد و همه چیز در حد حدس و گمان باقی می‌ماند و نیاز به مطالعات و بررسی های بیشتر توسط معاونت میراث فرهنگی و واحد باستان شناسی اداره کل استان همدان را دارد.