چاپ

عصر کرد - پتروپالایشگاه‌ها به عنوان یکی از اصلی‌ترین مسیرهای افزایش ارزش افزوده در صنعت نفت و گاز، نقشی محوری در کاهش وابستگی به خام‌فروشی و ایجاد محصولات با ارزش‌تر دارند. اما تحقق این اهداف نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان است که دولت به تنهایی قادر به تأمین آن نیست. در این میان، مشارکت بخش خصوصی به عنوان نیروی محرک اصلی، می‌تواند توسعه پتروپالایشگاه‌ها را تسریع کند و راه را برای دستیابی به اقتصاد مقاومتی هموار سازد.
برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در این حوزه، برنامه هفتم توسعه گام‌های مهمی برداشته است.
یکی از مهم‌ترین تدابیر در این برنامه، امکان تهاتر نفت خام با واردات تجهیزات پتروپالایشگاهی است، که از یک سو فشار مالی بر سرمایه‌گذاران را کاهش می‌دهد و از سوی دیگر، زمینه تأمین فناوری‌های مورد نیاز را فراهم می‌کند. همچنین، اعطای تنفس خوراک در سال اول بهره‌برداری به سرمایه‌گذاران این پروژه‌ها، به عنوان یک مشوق مهم، می‌تواند سودآوری آنها را در کوتاه‌مدت تضمین کند. این سیاست‌ها در کنار حمایت‌های قانونی، نشان‌دهنده اهمیت مشارکت بخش خصوصی در توسعه صنعت پتروپالایشگاهی و مقابله با خام‌فروشی است، که می‌تواند به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی برای تقویت اقتصاد ملی به کار گرفته شود.
در همین راستا، با جعفر قادری، نماینده دوره‌های هشتم، نهم، یازدهم و دوازدهم مجلس شورای اسلامی و عضو فراکسیون جهش تولید مجلس ، به گفتگو نشستیم تا دیدگاه‌های ایشان را درباره اهمیت مشارکت بخش خصوصی در توسعه پتروپالایشگاه‌ها و تدابیر حمایتی اتخاذ شده در برنامه هفتم توسعه بررسی کنیم.
در این گفتگو، ایشان به نقش حیاتی قوانین مصوب در جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی و همچنین برنامه‌های مجلس برای تسهیل فرآیندهای مالی و تکنولوژیک، اشاره کردند. این گفتگو فرصتی بود تا از نزدیک با رویکردهای قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری‌های حمایتی در این زمینه آشنا شویم و به بررسی چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو برای توسعه این صنعت مهم بپردازیم.
قادری با اشاره به مزایای ساخت پتروپالایشگاه، خاطرنشان می‌کند: پتروپالایشگاه‌ها به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین و ارزشمندترین صنایع در حوزه نفت و گاز، نقش بی‌بدیلی در توسعه اقتصادی و افزایش ظرفیت تولید کشور دارند. این واحدهای پیچیده صنعتی، برخلاف پالایشگاه‌های سنتی که تنها به فرآوری نفت خام محدود می‌شوند، می‌توانند طیف گسترده‌ای از محصولات متنوع و با ارزش افزوده بالا را تولید کنند. از این رو، اهمیت استراتژیک آنها در اقتصاد ملی و حتی در عرصه‌های بین‌المللی غیرقابل انکار است. از جمله مزیت‌های پتروپالایشگاه‌ها این است که آنها قادرند نفت خام و میعانات گازی را به محصولاتی نظیر سوخت‌های پیشرفته، مواد پتروشیمیایی، و حتی محصولات واسطه‌ای که در صنایع پایین‌دستی استفاده می‌شوند، تبدیل کنند. این فرآیند، علاوه بر ایجاد ارزش افزوده قابل توجه، تنوع در محصولات تولیدی را به دنبال دارد که خود مزیتی بزرگ در شرایط تحریمی به شمار می‌رود.
عضو فراکسیون جهش تولید مجلس خاطرنشان می‌کند: یکی از مسائل کلیدی در تحقق این پروژه‌های بزرگ، مسئله تامین مالی است. هزینه‌های راه‌اندازی و بهره‌برداری از پتروپالایشگاه‌ها بسیار بیشتر از پالایشگاه‌های سنتی و حتی پتروشیمی‌هاست، زیرا این واحدها به فناوری‌های پیچیده‌تری نیاز دارند و فرآیند تولید آنها نیز به مراتب پیشرفته‌تر و گسترده‌تر است. از همین رو، برای اجرای این پروژه‌های کلان ملی، دولت به تنهایی قادر به تامین مالی و پشتیبانی لازم نخواهد بود. مشارکت بخش خصوصی در تامین مالی و اجرای این پروژه‌ها، نه تنها ضرورت است، بلکه می‌تواند ضامن موفقیت و پایداری آنها نیز باشد. ورود سرمایه‌گذاران خصوصی و حتی سرمایه‌های مردمی می‌تواند از یک سو هزینه‌های پروژه را تامین کند و از سوی دیگر، به توزیع عادلانه‌تر منافع و ایجاد اشتغال بیشتر کمک کند.
وی ادامه می‌دهد: مجلس شورای اسلامی نیز با درک این ضرورت‌ها، گام‌های مهمی در این زمینه برداشته است. در طی سال‌های اخیر، قوانینی نظیر قانون تامین مالی تولید و

عصر کرد