بزرگنمايي:

عصر کرد - یک پژوهشگر و نظریه‌پرداز حوزه اقتصاد گفت: در حال حاضر بسیاری از افراد تلاش می‌کنند از نظر اقتصادی از دیگران عقب نمانند، این وضعیت یکی از خطرناک‌ترین پدیده‌ها در جامعه است و حتی می‌تواند از تحریم‌ها هم خطرناک‌تر باشد.
محمدکریم عامری اختیارآبادی، پژوهشگر و نظریه‌پرداز حوزه اقتصاد، دارای مدرک لیسانس در رشته حسابداری که حدود 20 سال تجربه کاری در شرکت‌های خدماتی، تولیدی و بازرگانی را دارد در حال حاضر، به مدت تقریباً 8 سال به عنوان رییس حسابداری در یک شرکت خصوصی صاحب نام و شاخص مشغول به فعالیت است.
او مدت‌هاست روی طرحی جامع کار می‌کند که اگر اراده‌ای برای اجرای آن باشد، به توسعه اقتصادی کشور کمک خواهد کرد.
او در این گفت‌و‌گو در رابطه با این طرح و نحوه اجرای آن صحبت کرده است که در ادامه می‌خوانید:
*چه عاملی باعث شد شما به فکر تدوین یک طرح جامع در رابطه با توسعه کشور بیفتید؟
به‌طور کلی، سه عامل اصلی باعث شد که به ارائه طرحی که سال‌ها در مورد آن فکر کرده بودم، بپردازم.
عامل اول، دیدگاه جناب آقای دکتر پزشکیان است. ایشان با اعتماد به افراد جامعه و اعلام حمایت از طرح‌های اجرایی، روحیه‌ای مردمی و جهادی را به نمایش گذاشتند. ساخت خانه‌های بهداشت با کمک مردم، همواره برای من الهام‌بخش بوده است. از آنجایی که طرح من جامعه را به دو بخش تقسیم می‌کند و برخی کار‌ها به عهده خود جامعه و برخی دیگر به عهده افراد آن است، این موضوع انگیزه‌ای برای ارائه طرح شد.
عامل دوم، چالش‌های کنونی در جامعه است که منجر به بروز رفتار‌های ناپسند شده است. متأسفانه، در حال حاضر بسیاری از افراد تلاش می‌کنند تا از نظر اقتصادی از دیگران عقب نمانند، حتی اگر این تلاش‌ها به روش‌های نادرست منجر شود. این وضعیت یکی از خطرناک‌ترین پدیده‌ها در جامعه است و حتی می‌تواند از تحریم‌های خارجی خطرناک‌تر باشد. با توجه به اینکه طرح من می‌تواند این مشکلات داخلی را به طور کلی حل کند، بر خود واجب دانستم تا آن را ارائه دهم. امیدوارم اگر دولت محترم آن را تأیید کند، بتوانیم به کمک یکدیگر آن را اجرا کنیم و در غیر این صورت، حداقل مسئولیت اجتماعی خود را انجام داده‌ام.
عامل سوم، نگاهی به دهه‌های گذشته است. همواره یک گروه یا حزب خاص یک طرح را پیاده‌سازی کرده و تا زمانی که در قدرت هستند، آن طرح ادامه دارد. اما به محض کنار رفتن آن گروه، یک گروه جدید با طرح جدید و دیدگاه متفاوتی شکل می‌گیرد که این امر موجب سردرگمی جامعه می‌شود.
به نظر می‌رسد هیچ‌گاه یک راه اصولی و شفاف وجود نداشته که همه بتوانند دست در دست هم بگذارند و در این مسیر پیشرفت کنند. شاید یکی از دلایل اصلی ارائه این طرح، ایجاد یک مسیر اصولی و شفاف باشد که همه در آن بتوانند مشارکت کنند و به پیشرفت جامعه کمک نمایند.
*نام طرح‌تان چیست؟ در رابطه با چه موضوعی است؟
نام طرح: "راه اصولی شفاف، توسعه عمومی" است. این طرح با شعار "آمار واقعی، کنترل دقیق و تصمیم‌گیری درست" به دنبال هدایت جامعه به یک مسیر شفاف و قابل اعتماد است. هدف ما این است که تمامی آمار‌ها به‌طور دقیق جمع‌آوری شوند و هر سازمان و نهادی بتواند کنترل‌های دقیقی بر روی این اطلاعات داشته باشد. در نهایت، بر اساس آمار‌های واقعی و کنترل‌های دقیق، تصمیمات صحیح و مؤثری اتخاذ خواهد شد.
*آیا این طرح قابلیت اجرا در کشورمان را دارد؟
یکی از نکاتی که همیشه برایم جالب است، واکنش‌های مردم هنگام صحبت درباره طرح‌هایمان است. معمولاً با تعجب می‌گویند: "این جا ایران است، نه فلان جای دنیا! " این موضوع برایم عجیب است؛ چرا باید خود را محدود به این باور کنیم که نمی‌توانیم از دیگر نقاط جهان بهتر باشیم؟ چرا نباید الگویی برای دیگران شویم؟ متأسفانه، گاهی اوقات با تمسخر می‌گویند: "این جا ایرانه... "، اما من معتقدم که اگر بخواهیم و در کنار هم تلاش کنیم، می‌توانیم به موفقیت‌های بزرگی دست یابیم.
*چه زیرساخت‌ها و شرایطی برای اجرای این طرح نیاز است؟
خوشبختانه در زمینه زیرساخت‌ها، بسیاری از موارد مورد نیاز وجود دارد، اما این فعالیت‌ها به صورت جزیره‌ای و جدا از هم در حال انجام است. لازم است که یکپارچگی بین سامانه‌ها ایجاد شود. نکته قابل توجه این است که این طرح‌ها به بودجه یا هزینه خاصی نیاز ندارند، زیرا حدود نیمی از افراد جامعه تحت حمایت سایرین قرار دارند. همچنین، کمک‌های دولت در زمینه‌های اجرایی می‌تواند به درآمدزایی برای دولت منجر شود و نیازی به تأمین بودجه اضافی نیست.
*آیا هیچ نهادی تاکنون از این طرح حمایت کرده است؟
متأسفانه به دلیل اینکه من یک فرد ساکن در مناطق کمتر برخوردار هستم، دسترسی زیادی به ارگان‌ها یا نهاد‌های مختلف ندارم. تا کنون چکیده طرح خود را از طریق ایمیل به چندین جا ارسال کرده‌ام، اما متأسفانه تا این لحظه هیچ‌گونه حمایتی دریافت نکرده‌ام و همچنان منتظر پاسخ ایمیل‌هایم هستم. ان‌شاءالله هر چه خیر است، اتفاق بیفتد.
*سخن پایانی؟
بسیار تمایل داشتم که چکیده این طرح را به‌صورت حضوری به جناب آقای دکتر پزشکیان ارائه دهم، اما متأسفانه تا کنون هر تلاشی که توانسته‌ام انجام دهم، نتیجه‌ای نداشته و این سعادت هنوز نصیبم نشده است. از طرفی، آقای دکتر پزشکیان اعلام کرده‌اند که راهکاری برای ارائه طرح وجود دارد، اما هنوز مشخص نکرده‌اند که چگونه باید این طرح را به ایشان ارائه دهم. دوباره از شما بابت وقتی که صرف کردید، سپاسگزارم و خوشحالم که شما اولین حامی من در اجرای این طرح هستید.
انتهای پیام