بزرگنمايي:

عصر کرد - پیامدهای این تحقیق درباره مغز می تواند مرز بین زندگی و مرگ را باز تعریف کند.

حدود پنج سال پیش، زوونیمیر ورسلیا، دکترای علوم اعصاب از دانشکده پزشکی ییل، و همکارانش با انجام یک آزمایش پیشگامانه، جامعه پزشکی را شوکه کردند. آنها مغز یک خوک کشتارگاهی را از سرش خارج کرده و به مدت چهار ساعت در دمای اتاق از اکسیژن محروم کردند. سپس، آنها این مغز خوک را به دستگاه احیای خود متصل کردند و آن را - تا حدودی - احیا کردند.
امکان باز گرداندن مغز مرده به زندگی
شبکه رگ های خونی مغز زنده، خون غنی از اکسیژن و مواد مغذی را از طریق شریان ها و مویرگ ها به مغز منتقل می کند. از این رو، محققان از دستگاه خود به نام BrainEx برای پمپاژ ترکیبی از مواد نگهدارنده و داروها به داخل مغز خوک مرده استفاده کردند و مسیرهایی را هدف قرار دادند که معمولاً به دلیل از دست دادن اکسیژن آسیب می بینند.
این ترکیب حاوی جایگزینی برای خون متشکل از مولکول های متعادل کننده سطح pH سلول ها، داروهای پیشگیری کننده از واکنش بیش از حد ایمنی و آنتی بیوتیک ها بود.
چندین اتفاق قابل توجه رخ داد: قشر خاکستری به رنگ صورتی درآمد. سلول های مغز تولید پروتئین را از سر گرفتند. نورون ها شروع به نشان دادن نشانه هایی از فعالیت متابولیکی مانند سلول های زنده کردند. مغز بار دیگر در حال انجام عملکردهای پایه سلولی بود، اما هوشیار نبود - محققان انتظار چنین چیزی را نداشتند - و نمی توان آن را «زنده» نامید.
با این حال، محققان ناظر بر این فرآیند گفتند که مغز دیگر مرده به نظر نمی رسد.
دکتر لنس بکر، متخصص احیا، ایست قلبی و مراقبت های ویژه، در نوامبر 2024 به مجله نیوساینتیست گفت: "این نتیجه در تضاد با همه چیزهایی است که فکر می کردیم در مورد مرگ می دانیم." وی ادامه داد: "ما در یک لحظه تغییر پارادایم واقعی قرار داریم زیرا در حال بازتعریف زندگی و مرگ هستیم."
پس از آزمایش آن روی خوک ها، ورسلیا و همکارانش اکنون در حال مطالعه مغزهای اهدایی انسان با دستگاه BrainEx هستند. این عملیاتی ظریف تر از آزمایش های روی خوک است و پیامدهای اخلاقی جدی را به همراه دارد.
برای نسخه خوکی این آزمایش، محققان اطمینان حاصل کردند که هیچ فعالیت مغزی مرتبط با ادراک رخ نمی دهد. آن ها طبق مقاله سال 2019 خود که در مجله نیچر منتشر شد، داروهای آرامبخشی را در فرمول خود گنجاندند که از فعالیت الکتریکی جلوگیری می کرد و آزمایش را پس از شش ساعت پایان دادند. ورسلیا به نیوساینتیست گفت: "ما مجبور بودیم روش های جدیدی را توسعه دهیم تا مطمئن شویم هیچ فعالیت الکتریکی به روشی سازمان یافته رخ نمی دهد که ممکن است هر نوع هوشیاری را نشان دهد."
هنگامی که با مغز انسان سر و کار دارید، جلوگیری از ادراک به توجه بیشتری نیاز دارد. طبق گفته هانک گریلی، کارشناس حقوقی زیست پزشکی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا، اگر مغز یک فرد در چنین آزمایشی به سمت هوشیاری حرکت کند، پیامدهای آن مشکل ساز خواهد بود. او به نیوساینتیست گفت: "این از نظر اخلاقی، قانونی و علمی پر از نکات پیچیده است."
ورسلیا به این نشریه گفت که او و همکارانش هیچ قصدی برای اتصال فردی در زمان مرگ به دستگاه BrainEx خود ندارند. اما آنچه آن ها تاکنون به دست آورده اند، گامی مهم در جهت اثبات این است که مرگ مغزی امکان دارد به اندازه آنچه قبلاً تصور می شد، پایان همه چیز نباشد و امید تازه ای را برای نجات بیمارانی ایجاد کرده است که بین مرگ و زندگی قرار دارند.
در همین حال، محققان در حفظ فعالیت سلولی مغزها تا 24 ساعت موفق بوده اند که امکان آزمایش درمان هایی را برای بیماری های عصبی فراهم می کند. آن ها امیدوارند به بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند آلزایمر و پارکینسون کمک کنند.