بزرگنمايي:

عصر کرد - به گزارش خبرنگار سیاسی ایونا به نقل از خبرآنلاین، به مناسبت نوزدهم دی ماه، سالگرد درگذشت مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی، با فاطمه هاشمی رفسنجانی و غلامحسین کرباسچی گفت‌وگویی انجام داد تا از مشی و منش پدر در خانه، از دختر بپرسد و از راه و طریق آیت‌الله در سیاست از فردی نزدیک در دنیای بی‌رحم سیاست. در ادامه بخشی از این گفت و گو را می خوانید؛
*آقای کرباسچی من می خواهم درباره برخورد اصلاح طلبان بخصوص بعد از اینکه روی کار آمدند بپرسم، جریان چپ خیلی تلاش کرد که به آقای هاشمی حمله کند.
روزنامه های تندروی آن زمان خیلی به ایشان هتاکی کردند. خاستگاه این حملات کجا بود؟
یک وقت در جمع دوستان در حسینیه جماران بودم و مقابل آقای هاشمی صحبت کردم. یک جمله ای حضرت امیر دارد راجع به سبک و سیاق حکومت داری . می گوید ما آن قله رفیعی هستیم که آن کسانی که جلوتر از ما خواستند بروند، باید برگردند و با هم حرکت کنیم و آن کسانی هم که عقب ماندند باید سعی کنند به ما برسند. یعنی تعبیر دیگه اش این است که اداره صحیح جامعه در سطح بالا، یک اداره متعادلی است. روش معقولی است. عده ای در جامعه تندروی دارند و عده ای کندروی.
یک وقتی همه اینها که چپ بودند و دنبال اقتصاد بسته بودند، همه طرفدار اقتصاد آزاد شدند و آزادیخواه. آن کسانی که طرفدار اقتصاد بسته بودند حالا طرفدار اقتصاد آزاد شدند. آقای هاشمی به نظر من معارف اسلامی را خیلی خوب و دقیق خوانده بود و شاید کسی به اندازه او قرآن را نمی دانست. او یک دوره کامل معارف قرآن را درآورد. این کاری که روی قرآن کرده معارف قرآن است. ما آقای هاشمی را به عنوان رییس جمهور و سیاستمدار می شناسیم ولی چون اوایل انقلاب تمام این دفاتر را در اختیار من گذاشته بود، در صدا و سیما دفتر معارف اسلامی داشتیم و همه آنها را به صورت دفترهای 200 برگ تبدیل کردیم. آنها را به فیش تبدیل کردیم. چند نفر از جوانان خانم و آقا را در دفتر صدا و سیما جمع کرده بودیم. آقای هاشمی در دوره زندان خود، قرآن را جلوی خود گذاشت و نوشت که از هر آیه قرآنی در زندگی خود چه استفاده ای می توانیم کنیم. ظاهرا آقای هاشمی در 76 به اقای ناطق رأی داده بودند اما...
شما وقتی سوره یونس را می خوانید دید فیزیکی قضیه را آنقدر مهم می کنیم که اصل مفهوم برای ما غیرقابل درک می شود. آقای هاشمی تلاش کرده که از قرآن راجع به زندگی، جامعه و زندگی فرد معارف را دربیاورد. این بسیار در شخصیت آقای هاشمی موثر بود. شخصیت او متعادل بود. در مشی سیاسی همه کارهایی را که در جامعه اتفاق می افتد نه تایید می کرد و نه آنقدر جوش می آورد که زیر میز بزند. در این وادی عده ای شعاری این طرف بودند و عده ای شعاری در آن طرف. معمولا آدم های شعاری درگیر بودند حالا در یک دوره ای آقای هاشمی به نفعشان بود و در دوره ای آقای هاشمی به ضررشان.
شما می دانید که اگر در دوم خرداد مدیریت آقای هاشمی و آن خطبه معروف آقای هاشمی نبود، در آن زمان فضا خیلی نزدیک بود به اینکه یک اتفاقی مثل 84 و 88 بیفتد. راحت می شد خیلی کارها را کرد ولی آقای هاشمی ایستاد هم در سیستم اجرایی و هم در تبلیغات و خطبه های نماز جمعه. ظاهرا آقای هاشمی به آقای ناطق رای داده بودند. ولی چون معتقد بود که عموم جامعه به سمت آقای خاتمی هستند ایستاد. اما بعدش دیدید که این دوستان تندروی شعاری چه کردند. اولین کسانی که شخصیت هاشمی را در جامعه از ابهت انداختند، دوم خردادی ها بودند
به هر حال، همان دوستانی که در دوم خرداد کار آقای هاشمی به نفعشان تمام شد، واقعا آن کسانی که در دوم خرداد برنده شدند بجز آقای خاتمی که همیشه احترام آقای هاشمی را حفظ می کرد، برخورد منفی در این زمینه کرده اند. و اولین کسانی که شخصیت آقای هاشمی را در جامعه از آن ابهت و موقعیتی که در زمان امام داشت، انداختند، دوم خردادی ها بودند.
ایشان نزدیک ترین فرد به امام بود. حکم مهندس بازرگان را آقای هاشمی خواند. و بعد در همه مراحل امام به آقای هاشمی عنایت داشت. اولین شکستن شخصیت اقای هاشمی و توهین به او از جناح چپ شروع شد. ما نمی توانیم منکر این باشیم. حالا البته من نمی گویم که او معصوم بوده و اشتباهی نداشته است. هر کسی که در اجرا باشد انتقاداتی بر او وارد است. ولی اینکه چنین شخصیتی چنین کمکی به شما کرده، این ناشکری بود که در انتخابات بعد(مجلس ششم) حاضر نباشید که ایشان را در لیست قرار دهید.
آقای هاشمی که از همه نزدیکتر به شما بوده است. در دوره مهندس موسوی که رییس مجلس پشتوانه اصلی دولت بود در مقابل آن 99 نفر. آقای هاشمی از این جریان جدا نبود. من شنیدم که در آن انتخابات آقای خاتمی هم سفارش کرده بود که آقای هاشمی باید در لیست اصلاح طلبان باشند، اما ایشان را نگذاشتند و بعد هم برخوردهای خیلی جلف و سبکی کردند. این به ضررشان شد و پشتوانه ای را از دست دادند؛ آن هم در مقابل جناحی که همه شخصیت های اساسی کشور آن طرف قضیه بودند.