بزرگنمايي:

عصر کرد - به گزارش صدای حوزه، چند روز پیش ضمن ویدئویی از فریادهای یک خانم در فرودگاه مهرآباد ادعا شده که تذکر حجاب باعث عصبانیت او و درگیری در فرودگاه شده است.
در حالیکه بررسی دوربین‌های مداربسته و اطلاعات یک منبع آگاه نشان می‌دهد، ادعای رسانه‌های معاند در این خصوص کذب است. ماجرا از این قرار است که خانمی که از مشکلات روحی رنج می‌برده است بدون دلیلی شروع به فریاد در فرودگاه می‌کند و به سمت مردم حمله‌ور می‌شود و به افراد متعددی حاضر در فرودگاه توهین می‌کند.
با حضور خانواده و ارائه اسناد پزشکی مشخص می‌شود او دچار مشکلات روانی شدید است؛ افرادی که این خانم به آنها حمله کرده بود از شکایت منصرف شدند و او هم ساعتی بعد آزاد می‌شود.
فرد روحانی که یکی از افرادیست که این خانم به او توهین و حمله کرده، هیچ تذکر حجابی به وی نداده و هیچ مواجهه‌ای نیز با این خانم رخ نداده است. فرد روحانی نیز با دیدن وضعیت روحی زن و داروها و گواهی پزشکی که حکایت از وضعیت روحی و روانی غیرعادی اش داشت از شکایت صرف نظر کرده است./ مشرق
مرکز اطلاع‌رسانی پلیس فرودگاه: ساعت 14:40 مورخ 15 دی در ترمینال شماره 4 فرودگاه مهرآباد مشاجره‌ای لفظی بینِ خانمی جوان با همسرش رخ داد که باعث جلب توجه حاضران شده و در کنار آنها فردی روحانی نیز حضور داشته است.
براساس تصویر دوربین‌ها، پس از تشدید مشاجره او با همسرش، متاسفانه نام‌برده از حالت عادی خارج که منجر به ضرب‌وشتم بین زوجین می‌شود.
در بررسی‌های تکمیلی و اظهارات همسر او و شاهدان حاضر در صحنه، همان‌طور که در فیلم مشخص است هیچ‌گونه مواجهۀ کلامی از سمت روحانی به خانم جوان رخ نداده و با وجود توهین و تعرّضِ فیزیکی به فرد روحانی، او شکایتی از خانم نداشته‌اند.
همسر این خانم با تأیید سابقۀ بیماری چندین ساله و اختلال اعصاب و روان پس از مراجعه به پزشک فرودگاه او را از محل خارج نمود.
در ستایش روحانی موقر ماجرای فرودگاه (صدای طلاب) فارغ از حواشی این جریان و بعد از انتشار فیلم کامل تر، نکاتی دربارهٔ نوع کنشگری روحانی حاضر در صحنه به ذهنم رسید:
برخورد کریمانه و بزرگوارانه روحانی حاضر در صحنه با حضور و نشستن اون خانم در کنارشون: وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا / فرقان72 درک شرایط روحی و روانی اون خانوم و تذکر ندادن به ایشون در اون شرایط واکنش بسیار آرام و بدون هیجان روحانی محترم حتی بعد از برداشته شدن عمامه اش و نشستن روی صندلی به جای مشاجره منظورم از توجه دادن به این نکات ریز رفتاری، این نیست که اصل نهی از منکر را زیر سؤال ببرم و تسامح و تساهل دینی را ترویج کنم بلکه این مدل رفتاری جدّاً تحسین برانگیز است که اساسا در شرایط کنونی یک روحانی با لباس پیغمبر در چنین محیطی حضور پیدا کرده است!
ولی این نکته مهم است که:
ما در برخورد با مردم به صورت جدی نیازمند دو ویژگی اخلاقی و رفتاری هستیم:
پرهیز شدید از کنشگری هیجانی رعایت حال روحی مخاطب در برخورد
همین! نگاهی کاملا متفاوت به ماجرای فرودگاه مهرآباد (صدای طلاب – محمد مختاری) صبوری حاج‌آقا در فرودگاه تحسین برانگیز است. حتی شکایت هم نکرده است. طبق بررسی‌ها و اظهارات همسر آن خانم و افراد حاضر در صحنه هیچ‌گونه مواجهه کلامی نیز از سمت روحانی رخ نداده است.
با مسائل حقوقی این حادثه کاری ندارم. اما ضروری می‌دانم صاحب‌نظران رفتار این خانم را مورد تحلیل قرار دهند.
خانم جوانی که پس از دعوا با همسرش، کتک خورده و در موقعیتی قرار گرفته که معمولا جای بروز رفتارهای ناخودآگاه است، به سمت تنها روحانی ملبس حاضر در سالن می‌رود، عمامه‌ ایشان را بر می‌دارد و روی سرش می‌کشد و حاج‌آقا را شیعه‌ی علی خطاب می‌کند.
من این کار‌ را یک اقدام حمایت‌جویانه می‌بینم که نوع بروزش غلط است. گویا این خانم ناخودآگاه انتظار تظلم‌خواهی از آن طلبه دارد. سوال من این است که چرا برای این‌کار یک طلبه‌ی ملبس را انتخاب می‌کند؟
آری،فارغ از هیاهوی گوبلزهای مُدرن و کاسبان ‌بی‌حجابی، روحانیت شیعه از قدیم الایام محل مراجعه و سرپناه مردم با هر سلیقه و نگاه بوده و هست. این، واقعیتی است که در کف میدان زندگی جریان دارد.
نکته‌ای را هم فراموش کردم در اول بگویم، همینجا می‌نویسم: قبل از آن خانم، اشتباه اول و بسیار بزرگتر را شوهر او با آن برخورد افتضاحش مرتکب شد.
زن تکراری فرودگاه!