بزرگنمايي:

عصر کرد - محققان با ترکیب واقعیت مجازی و تحریک الکتریکی غیرتهاجمی عمقی مغز، حافظه فضایی افراد سالم را بهبود بخشیده‌اند.

حافظه فضایی نوعی از حافظه است که به افراد کمک می‌کند تا به یاد بیاورند که کلید ماشین را کجا گذاشته‌اند. این رویکرد پتانسیل زیادی برای درمان زوال شناختی ناشی از بیماری یا آسیب بدون دارو یا جراحی دارد.
به نقل از نیواطلس، ‌ افزایش سن می‌تواند توانایی ما برای پیمایش با استفاده از حافظه فضایی که شکلی از حافظه است که مسئول ثبت و بازیابی اطلاعات مورد نیاز برای به خاطر سپردن مکان اشیاء در محیط است را کاهش دهد. اختلالات عصبی، مانند زوال عقل، به طور مشابه می‌تواند باعث بدتر شدن این توانایی شوند.
در یک مطالعه جدید، محققان دو آزمایشگاه در موسسه فناوری فدرال سوئیس نیروهای خود را تحت ترکیبی از تحریک عمیق غیرتهاجمی مغز در بخشی از مغز که مسئول حافظه فضایی است همراه با واقعیت مجازی (VR) برای بهبود مسیریابی قرار دادند.
فریدهلم هومل (Friedhelm Hummel)، رئیس این مرکز می‌گوید: با یافتن راهی برای بهبود حافظه فضایی بدون جراحی یا دارو، ما به نگرانی جدی جمعیت بزرگ و رو به رشد سالمندان و همچنین بیماران ترومای مغزی و کسانی که تحت تاثیر زوال عقل قرار گرفته‌اند، رسیدگی می‌کنیم.
آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی اولاف بلانکه (LCNO) با آزمایشگاه هومل همکاری کردند. تخصص هومل در تحریک غیرتهاجمی مغز است و بلانک بر ناوبری فضایی در محیط‌های واقعیت مجازی تحقیق کرده است. آنها با هم، یک ساختار عصبی-فناوری منحصر به فرد ایجاد کردند.
چهار الکترود بر روی سر افراد سالم قرار داده شد تا هیپوکامپ مغز و ساختارهای عمیق قشر مغز را تحریک کنند که برای حافظه فضایی بسیار مهم هستند. این روش که تحریک الکتریکی تداخل زمانی فراجمجمه‌ای (tTIS) نامیده می‌شود، به صورت غیر تهاجمی پالس‌ها را بدون ایجاد ناراحتی برای بیمار به مغز ارسال می‌کند. سپس، عینک‌های واقعیت مجازی روی صورت افراد قرار داده شد و از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا در یک مجموعه مکان‌های مجازی حرکت کنند و نقاط دیدنی کلیدی را به خاطر بسپارند. همه اینها در داخل یک دستگاه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی (fMRI) اتفاق افتاد که فعالیت مغز را در لحظه ثبت می‌کرد.
النا بیناتو (Elena Beanato)، رئیس مهندسی اعصاب می‌گوید: هنگامی که تحریک اعمال شد، بهبود واضحی در زمان یادآوری شرکت‌کنندگان مشاهده کردیم. این ما را به این باور می‌رساند که با تحریک هیپوکامپ، به طور موقت انعطاف پذیری مغز را افزایش می‌دهیم، که وقتی با آموزش در یک محیط مجازی ترکیب می‌شود، منجر به ناوبری فضایی بهتر می‌شود.
محققان می‌گویند یافته‌های آنها نشان می‌دهد که این رویکرد به عنوان یک درمان غیرتهاجمی برای بیماران مبتلا به اختلال شناختی که به دنبال آسیب مغزی تروماتیک (TBI) یا به دلیل زوال عقل ایجاد شده است، نویدبخش است.