بزرگنمايي:

عصر کرد - دانشمندان دستور العمل‌های شگفت‌انگیز دقیق آشپزی نئاندرتال‌ها را بازسازی کرده‌اند.

باستان شناسان از ابزار سنگ چخماق برای قصابی دو یا کریم معمولی، دو کلاغ لاشه‌خوار و یک کبوتر جنگلی استفاده کردند که نئاندرتال‌ها همه آنها را می‌خوردند.
به نقل از ایندیپندنت، باستان شناسان روش‌های قصابی و آشپزی نئاندرتال‌ها را بازسازی کرده‌اند و درک ما را از زندگی روزمره، چالش‌ها و شیوه‌های غذایی این اجداد باستانی انسان افزایش داده‌اند.
در حالی که شیوه‌های شکار بزرگ نئاندرتال‌ها به خوبی شناخته شده است، مصرف پرندگان توسط آنها به دلیل آثار باستان شناسی کمیاب به خوبی درک نشده است.
دانشمندان یک کلاغ و یک کبوتر را با استفاده از پوسته سنگ چخماق قصابی کردند، در حالی که سه پرنده دیگر را روی ذغال داغ بریان کردند تا پخته شوند و سپس قصابی کردند.
آنها دریافتند که استفاده از پوسته سنگ چخماق برای قصابی به دقت و تلاش قابل توجهی نیاز دارد که قبل از مطالعه کاملا درک نشده بود. محققان می‌گویند که برای ایجاد برش‌های دقیق بدون آسیب رساندن به انگشتان دست، نیاز به دقت است.
ماریانا نبایس(Mariana Nabais)، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: این آزمایش‌های عملی بر چالش‌های مربوط به پرورش و پخت غذای نئاندرتال‌ها تأکید دارد و ارتباط ملموسی با زندگی روزمره و استراتژی‌های بقای آنها فراهم می‌کند.
کباب کردن پرندگان روی زغال سنگ مستلزم حفظ دمای ثابت و نظارت دقیق بر مدت زمان پخت برای جلوگیری از پختن بیش از حد گوشت بود.
پس از قصابی پرندگان، دانشمندان آنها را از نظر بریدگی، شکستگی و سوختگی به صورت میکروسکوپی بررسی کردند. آنها می‌توانستند ببینند که چه نوع آثاری از قصابی با استفاده از ابزارهای سنگ چخماق روی استخوان‌ها باقی می‌ماند و چگونه این نشانه‌ها در مقایسه با آسیب ناشی از فرآیندهای طبیعی یا اعمال حیوانات دیگر متفاوت است.
دانشمندان می‌گویند در حالی که برش‌ها برای به دست آوردن گوشت پرندگان خام اثری بر روی استخوان بر جای نمی‌گذارد، اما آن‌هایی که به سمت تاندون‌ها می‌رفتند، آثاری مشابه برش‌های پرندگانی که در مکان‌های باستان‌شناسی یافت می‌شوند، باقی گذاشتند.
از سوی دیگر، استخوان‌های پرندگان برشته شده، هنگام قصابی با ابزار سنگ چخماق، شکننده و خرد می‌شدند.
محققان لکه‌های سیاهی را در داخل برخی از استخوان‌های پرنده پیدا کردند که به این روش آماده شده بودند، که نشان می‌دهد محتویات حفره استخوان داخلی سوخته است.
این یافته‌ها می‌تواند به باستان‌شناسان کمک کند تا به دنبال نشانه‌های قابل مشاهده آماده‌سازی غذای نئاندرتال‌ها در سوابق گذشته بگردند. از آنجایی که این مطالعه تنها شامل پنج نمونه پرنده بود، دانشمندان خواستار تحقیقات بیشتر با نمونه‌های بزرگتر، گونه‌های متنوع و شرایط آزمایشی متنوع‌تر شدند.